Bolesław Drobner
Bolesław Drobner, znany również jako „Jan Okoński” i „Doktor”, urodził się 28 czerwca 1883 roku w Krakowie, gdzie zmarł 31 marca 1968 roku. Był polskim działaczem socjalistycznym, doktorem chemii oraz pierwszym powojennym prezydentem Wrocławia.
Życiorys
Drobner pochodził z spolonizowanej rodziny żydowskiej. Po ukończeniu gimnazjum studiował chemię na uczelniach w Berlinie, Lwowie, Zurychu i Fryburgu, uzyskując doktorat w 1906 roku. W latach 1898–1919 był aktywny w Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego.
W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich, a następnie służył w armii austriackiej. Po wojnie był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, a w 1922 roku współzałożył Partię Niezależnych Socjalistów. Działał w Rady Naczelnej Socjalistycznej Międzynarodówki Robotniczej. W latach 1933–1938 był radnym Krakowa.
W 1938 roku skazano go na trzy lata więzienia za działalność komunistyczną. Po aresztowaniu przez NKWD w 1940 roku, został uwolniony w 1943 roku i wstąpił do Związku Patriotów Polskich. W 1944 roku został kierownikiem resortu pracy, opieki społecznej i zdrowia w Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego.
W 1945 roku, w okresie po II wojnie światowej, Drobner był pierwszym prezydentem Wrocławia. Działał na rzecz przekształcenia Wrocławia w miasto wydzielone oraz dążył do stworzenia systemu gospodarczego eliminującego obieg pieniędzy. Protestsował przeciwko ograniczeniom w normalizacji życia w mieście, co doprowadziło do jego usunięcia z Wrocławia.
Po wojnie pełnił różne funkcje w Polskiej Partii Robotniczej oraz był posłem na Sejm PRL. Był przeciwnikiem scalenia PPS i PPR, co doprowadziło do jego usunięcia z PPS w 1948 roku. Ostatecznie przeszedł do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, gdzie jednak jego rola była marginalizowana.
Upamiętnienie
Do 1991 roku jego imieniem nazwano bulwar wiślany w Krakowie oraz ulicę we Wrocławiu. Szkoła Podstawowa nr 18 we Wrocławiu nosiła jego imię do 2018 roku, kiedy to decyzją Rady Miejskiej odebrano patronat na skutek kontrowersji związanych z jego socjalistyczną przeszłością.
Publikacje
- Drogowskazy, Wrocław 1945
- Bezustanna walka (1962–1967), Kraków 1967
Odznaczenia
Drobner był odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Krzyżem Wielkim oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Jego zaangażowanie w rozwój kulturalny Krakowa oraz wsparcie dla instytucji kulturalnych pozostają znaczącym elementem jego dziedzictwa.
