Bolesław Dobrzyński
Bolesław Dobrzyński, książę dobrzyński w latach 1312–1327/1328, urodził się między 1303 a 1306 rokiem. Był synem księcia Siemowita oraz Anastazji, córki Lwa I halickiego. Jako członek dynastii Piastów, nigdy nie sprawował samodzielnej władzy. Po śmierci ojca w 1312 roku, znalazł się pod opieką matki, a od 1316 współrządził z bratem Władysławem Garbatym.
Kariera polityczna
Bolesław po raz pierwszy pojawia się w źródłach historycznych w dokumencie z 10 lipca 1316 roku, dotyczącym dziesięcin. W 1323 roku, razem z bratem, ufundował szpital bożogrobców w Rypinie. Ostatni znany dokument, który wystawili wspólnie, pochodzi z 20 marca 1326 roku.
W obliczu zagrożenia ze strony Krzyżaków, Bolesław uczestniczył w zamianie dzielnicy dobrzyńskiej na łęczycką na przełomie 1327/1328 roku. Układ ten mógł zostać zawarty najwcześniej 1 października 1327. Po tej dacie, Władysław Garbaty wystawił dokument bez udziału Bolesława, co sugeruje, że zmarł on pomiędzy 1 października 1327 a 12 marca 1329 roku, prawdopodobnie w 1328 roku.
Śmierć i dziedzictwo
Nie zachowały się informacje na temat małżeństwa Bolesława ani miejsca jego pochowania. Brak dokumentów samodzielnie wystawionych przez niego prowadzi do wniosku, że nie doszło do podziału księstwa łęczyckiego między braćmi.
Bibliografia
- Balzer O., Genealogia Piastów, Kraków 1895.
- Jasiński K., Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Poznań – Wrocław 2001.
- Sroka S.A., Bolesław, w: K. Ożóg, S. Szczur (red.), Piastowie. Leksykon biograficzny, Kraków 1999.
Bolesław Dobrzyński pozostaje postacią mało znaną w historii Polski, jednak jego działalność polityczna w ramach dynastii Piastów oraz współpraca z bratem Władysławem Garbatym miały znaczenie dla regionu.
