Dzisiaj jest 20 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł

Bolesław Biegas

Bolesław Biegas – Życiorys i Twórczość

Bolesław Biegas (właściwie Bolesław Biegalski) urodził się 29 marca 1877 roku w Koziczynie, a zmarł 30 września 1954 roku w Paryżu. Był polskim rzeźbiarzem, malarzem i dramatopisarzem.

Początki życia

Biegas pochodził z ubogiej rodziny chłopskiej i w młodym wieku stracił rodziców. Pracował w różnych zawodach, w tym jako pomocnik stolarza. Kluczowym momentem w jego życiu był rok 1896, kiedy to jego rzeźby zwróciły uwagę lekarza Franciszka Rajkowskiego, który pomógł mu rozwijać talent artystyczny oraz uczyć się czytania i pisania.

Studia i kariera artystyczna

W 1896 roku Biegas rozpoczął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Konstantego Laszczki. W latach 1901-1905 zdobył uznanie w kręgach secesyjnych. Tworzył dzieła o różnorodnej tematyce – od religijnej po symboliczne, zdobywając liczne nagrody.

  • Śpiący rycerze
  • Ludzkość
  • Rozmowa myśli

Po otrzymaniu stypendium wyjechał do Paryża, gdzie związał się ze środowiskiem polskim, nawiązując przyjaźń z Olgą Boznańską. Jego prace, w tym portrety oraz kompozycje symboliczne, zyskały szerokie uznanie.

Wnętrze twórczości

Biegas był znany z popiersi portretowych oraz dzieł o tematyce muzycznej i literackiej. Jego kompozycje symboliczne, takie jak Marzenie czy Wicher, zrywały z realizmem na rzecz secesyjnej płynności form. Jego dorobek artystyczny wyprzedzał ówczesne nurty, wprowadzając nowatorskie wizje.

Okres późniejszy

Po I wojnie światowej Biegas skupił się głównie na malarstwie, tworząc cykl Wampiry wojny. Również pisał dramaty, ale kontakt z Polską osłabł. Po II wojnie światowej, będąc zapomnianym, żył w trudnych warunkach w Paryżu.

Renesans zainteresowania

Od lat 70. XX wieku jego twórczość zaczęła być ponownie doceniana. W 2011 roku otwarto stałą ekspozycję w Muzeum Mazowieckim w Płocku, prezentującą ponad 230 prac artysty. W 2015 roku w Warszawie zainaugurowano największą na świecie ekspozycję jego dzieł.

Zmarł w 1954 roku i został pochowany na cmentarzu w Montmorency. W 2017 roku Sejm RP upamiętnił go z okazji 140-lecia urodzin.