Bogumił Labusz
Bogumił Labusz, niem. Gottlieb Labusch (1860-1919), był polskim działaczem na Mazurach i rolnikiem z wsi Hozębark (obecnie Labuszewo). Jako członek Naczelnej Rady Ludowej w 1918 roku, przyczynił się do działań na rzecz polskości w regionie.
Życiorys
Labusz pochodził z rodziny, której korzenie sięgają Francji. Po kształceniu w niemieckiej szkole ludowej, odbył służbę w armii pruskiej, a następnie zajął się rolnictwem.
Był jednym z założycieli Mazurskiej Partii Ludowej w 1896 roku oraz redaktorem gazet „Gazeta Ludowa” i „Mazur”. W latach 1903-1914 pełnił funkcję prezesa partii. W 1898 roku kierował Związkiem Wyborczym Mazurskiej Partii Ludowej, wspierając kandydaturę Zenona Lewandowskiego do parlamentu niemieckiego. Sam wielokrotnie ubiegał się o miejsce w parlamencie Rzeszy, jednak bez powodzenia.
W 1910 roku założył Bank Ludowy w Szczytnie oraz tworzył kółka rolnicze, w tym jedno w Hozębarku. Zajmował się także działalnością kulturalną, prowadząc bibliotekę Towarzystw Ludowych oraz skład wydawniczy „Czytelni Mazurskiej”. W 1914 roku został krótko uwięziony przez władze pruskie.
W 1918 roku reprezentował Mazury w Naczelnej Radzie Ludowej oraz w Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu. Zmarł w 1919 roku w trakcie podróży ze szpitala w Królewcu do domu, a jego ciało pochowano w Hozębarku, którego nazwa została zmieniona na Labuszewo w 1948 roku.
Labusz był żonaty z Wilhelminą Piętek, z którą miał pięcioro dzieci. Jego syn Bogumił oraz córka Emilia byli aktywni w działalności społecznej. Jego prawnuczką jest Urszula Pasławska, posłanka na Sejm RP oraz wiceprezes PSL.
Bibliografia
- Tadeusz Oracki, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku), Warszawa 1983
Linki zewnętrzne
Labusz pozostaje ważną postacią w historii Mazur, w szczególności dla polskiego ruchu ludowego.
