Reklama

Błotniak

Błotniak to jednoosobowy podwodny pojazd dywersyjny z mokrą kabiną, którego nazwa pochodzi od ptaka drapieżnego. Pojazdy te były stacjonowane w torpedowni na Oksywiu, znanej jako Formoza, a inne egzemplarze przechowywano w magazynach.

Reklama

Historia

W latach 70. XX wieku, na zlecenie Układu Warszawskiego, rozpoczęto prace nad konstrukcją mokrego pojazdu podwodnego w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni. Do 1978 roku powstały różne prototypy, które jednak nie spełniały wymagań operacyjnych:

Pojazd osiągał jedynie 70% wymaganej prędkości.
Miał problemy ze sterownością i zwrotnością (promień cyrkulacji wynosił ok. 30 m).
Utrudnione sterowanie z powodu nadmiaru czynności.
Niedostateczna orientacja oparta wyłącznie na sprzęcie nurkowym.

W związku z tym, w 1978 roku podjęto decyzję o budowie nowej jednostki, którą zaprojektował prof. Władysław Wojnowski. Wprowadzono szereg zmian konstrukcyjnych, takich jak:

Reklama

Wydłużenie kadłuba i zwiększenie wyporności.
Zmiana kształtu na bardziej opływowy.
Wymiana akumulatorów na ołowiowe o większej pojemności.
Zwiększenie mocy silnika.
Uproszczenie obsługi dzięki automatyzacji.
Dodanie aktywnego i pasywnego sonaru.

Nowa wersja została przyjęta przez komisję Układu Warszawskiego w 1979 roku.

Dane wersji finalnej

Kadłub z laminatu z elementami metalowymi.
Napęd: dwie przeciwbieżne śruby w dyszy Korta.
Wyposażenie: oświetlenie, butle sprężonego powietrza, sonary, automatyczne trymowanie.
Transport na przyczepie lub okręcie.

Osiągi według założeń

Prędkość maksymalna: 5 węzłów.
Zasięg: 50 Mm.
Ładunek: do 200 kg.

Zespół pracujący nad prototypem

Władysław Wojnowski – kierownik projektu.
Jan Biegalski, Bogdan Sówka, Marian Pleszewski, Bartłomiej Jakus, Andrzej Domiszewski (sonary), Bogumił Śliwiński (kierownik pracowni).
Katedra prof. Dulewicza z Wojskowej Akademii Technicznej – silnik.