Bitwa pod Siedmioma Dębami
Bitwa pod Siedmioma Dębami była kluczowym wydarzeniem w konflikcie między Kompanią Zatoki Hudsona a Kompanią Północno-Zachodnią, z udziałem Metysów. Konflikt zainicjowały niekorzystne zbiory w latach 1813 i 1814, które doprowadziły do niedoboru suszonego mięsa, znanego jako pemikan.
W roku 1811 Lord Selkirk założył Osiedle Selkirka, które stało się nowym odbiorcą pemikanu. Osiedle, zamieszkane przez anglosaskich osadników, było związane z Fortem Douglas. W odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie i widmo głodu, gubernator terytorium Assiniboinów wprowadził embargo na sprzedaż suszonego mięsa dla Kompanii Północno-Zachodniej, co znacznie wpłynęło na społeczność Metysów.
Wzrost cen pemikanu na wolnym rynku oraz niekorzystne oferty gubernatora spowodowały, że Metysi zaczęli przemycać potrzebne towary. W czerwcu 1814 roku, pod wodzą kapitana Cuthberta Granta, Metysi skonfiskowali transport żywności przeznaczony dla Kompanii Zatoki Hudsona, planując dostarczenie go do Kompanii Północno-Zachodniej.
15 czerwca doszło do starcia w wąwozie Siedmiu Dębów, gdzie oddziały gubernatora Semple’a zaatakowały grupę Metysów eskortującą żywność. W wyniku walki zginęło dwudziestu jeden z dwudziestu ośmiu żołnierzy gubernatora, w tym on sam, podczas gdy po stronie Metysów zginął jeden z sześćdziesięciu pięciu uczestników, a jeden został ranny.
Przypisy
Kategoria: Bitwy w historii Kanady
