Bitwa pod Ridgeway
Bitwa pod Ridgeway, która miała miejsce w 1866 roku, była największą potyczką między wojskami brytyjskimi, kanadyjską milicją a najeźdźcami fenian. Fenianie, działający z terytorium USA, przekroczyli granice Kanady na dwa dni przed bitwą, maszerując z Fort Erie w kierunku Chippawa.
Cel fenian
Głównym celem fenian była kontrola nad miasteczkiem Chippawa oraz górnym biegiem kanału Welland, kluczowego szlaku komunikacyjnego. Brytyjczycy, w odpowiedzi na zagrożenie, zgromadzili oddziały, składające się z pieszych strzelców, i wyruszyli w stronę przeciwnika.
Przebieg bitwy
Bitwa odbyła się w kilku fazach:
- Faza 1: Kompania Queen’s Own Rifles natknęła się na harcowników fenian, zepchniętych w kierunku drogi Bretie Road.
- Faza 2: Queen’s Own Rifles weszła w wymianę ognia z głównymi siłami fenian. Po około godzinnej walce do bitwy dołączyły główne siły brytyjskie, w tym 13. batalion piechoty.
- Faza 3: Fenianie zaczęli się cofać, a Brytyjczycy zajęli skrzyżowanie dróg. Queen’s Own Rifles rozpoczęła manewr oskrzydlania, lecz ich zapasy amunicji zaczęły się wyczerpywać.
- Faza 4: Queen’s Own Rifles cofnęła się, a 13. batalion zajął jej miejsce. Brytyjczycy błędnie zinterpretowali niewielki oddział zwiadowczy fenian jako większą jednostkę kawalerii, co doprowadziło do paniki i decyzji o odwrocie.
Skutki bitwy
W wyniku bitwy Brytyjczycy wycofali się wzdłuż Ridge Road, a fenianie kontynuowali pościg, chwilowo zajmując miasteczko Ridgeway. Bitwa pod Ridgeway miała znaczący wpływ na dalszy rozwój sytuacji w regionie oraz na postrzeganie zagrożeń związanych z fenianami.
