Bitwa pod Oudenaarde
Bitwa pod Oudenaarde, stoczona 11 lipca 1708 we Flandrii, była kluczowym starciem w trakcie wojny o sukcesję hiszpańską (1701–1714).
Wprowadzenie
Wojska sprzymierzone były dowodzone przez księcia Marlborough oraz księcia Eugeniusza Sabaudzkiego, podczas gdy po stronie francuskiej panował chaos dowódczy, z księciem de Vendôme i księciem Ludwikiem Burgundzkim na czołowych pozycjach.
Siły przeciwników
Armia sprzymierzonych liczyła 90 000 żołnierzy, złożoną z jednostek brytyjskich, hanowerskich, holenderskich, heskich i pruskich, natomiast armia francuska składała się z około 100 000 żołnierzy. Kluczową rolą w tej operacji odegrała twierdza Oudenaarde, której zdobycie mogłoby odciąć sprzymierzonych od wsparcia.
Działania poprzedzające
Francuzi przez ponad miesiąc pozostawali bezczynni, co dało sprzymierzonym czas na wzmocnienie sił. Niespodziewany ruch Francuzów, którzy zajęli Brugię i Gandawę, zaskoczył Marlborougha. Po opanowaniu Lessines przez sprzymierzonych, Francuzi musieli przeprawić się przez Skaldę, co doprowadziło do konfliktu w ich dowództwie.
Bitwa
Marlborough zorganizował obronę głównej przeprawy przez Skaldę, a Francuzi, mając przewagę liczebną, nie potrafili wykorzystać swojej szansy. Po nieudanym ataku sił francuskich, Marlborough zrealizował manewr oskrzydlający, co doprowadziło do klęski armii francuskiej. Francuzi stracili około 15 000 żołnierzy, podczas gdy straty sprzymierzonych wyniosły niespełna 3 000.
Skutki strategiczne
Zwycięstwo to otworzyło sprzymierzonym drogę do Francji i umożliwiło oblężenie Lille. Po bitwie pod Oudenaarde, Francuzi musieli wycofać się z Flandrii, co zakończyło działania wojenne na tym froncie wojny o sukcesję hiszpańską, aż do bitwy pod Malplaquet w 1709 roku.
Podsumowanie
Bitwa pod Oudenaarde była istotnym krokiem w kierunku osłabienia sił francuskich i umocnienia pozycji sprzymierzonych w wojnie o sukcesję hiszpańską.
