Reklama

Bitwa pod Oliwą

Bitwa pod Oliwą miała miejsce 28 listopada 1627 roku na redzie Gdańska i była starciem morskim pomiędzy flotą polską a szwedzką. Z racji choroby admirała Wilhelma Appelmanna, dowództwo nad polskimi siłami objął Arend Dickmann, wspierany przez kapitanów Jana Storcha i Hermana Witte.

Reklama

Siły stron

Polska flota składała się z 10 okrętów, w tym galeonów, pink i fluit, z łączną liczbą 179 dział oraz 1160 żołnierzy i marynarzy. Szwedzi mieli 6 okrętów z 122 działami i 700 załogantami.

Polskie okręty:

Święty Jerzy – galeon, 31 dział
Latający Jeleń – galeon, 20 dział
Panna Wodna – pinka, 12 dział
Czarny Kruk – fluita, 16 dział
Żółty Lew – pinka, 10 dział
Wodnik – galeon, 17 dział
Król Dawid – galeon, 31 dział
Arka Noego – pinka, 16 dział
Biały Lew – fluita, 8 dział
Płomień – fluita, 18 dział

Szwedzkie okręty:

Tigern – galeon, 22 działa
Solen – galeon, 20 dział
Pelikanen – galeon, 20 dział
Manem – galeon, 26 dział
Enhörningen – galeon, 18 dział
Papegojan – pinasa, 16 dział

Przebieg bitwy

Bitwa rozpoczęła się, gdy szwedzka eskadra dostrzegła polskie okręty na redzie Gdańska. Starcie podzieliło się na dwa główne pojedynki, w których Polacy zdobyli szwedzki galeon „Tigern”, a walka z „Solenem” zakończyła się tragicznie, gdy jego kapitan wysadził okręt. Po bitwie Polacy odnieśli zwycięstwo, a zdobyte okręty wróciły do bazy w Wisłoujściu.

Reklama

Konsekwencje

Zwycięstwo pod Oliwą miało duże znaczenie propagandowe, pokazując możliwości polskiej floty i wzmacniając pozycję królewskiej władzy w Gdańsku. Bitwa przyczyniła się również do chwilowego zdjęcia szwedzkiej blokady portu gdańskiego.

Upamiętnienie

Pomnik Bitwy pod Oliwą w Oliwie.
Ulice Bitwy Oliwskiej i Arenda Dickmana w Gdańsku-Oliwie.
28 listopada 1918 roku, w rocznicę bitwy, utworzono marynarkę polską na rozkaz Józefa Piłsudskiego.