Bitwa pod Lepanto
Bitwa pod Lepanto, stoczona 7 października 1571 roku, była kluczowym starciem pomiędzy flotą Ligi Świętej a Imperium Osmańskim. Zakończyła się pełnym zwycięstwem sił chrześcijańskich, które dowodził książę Juan de Austria.
Podłoże historyczne
Po upadku Konstantynopola w 1453 roku, Imperium Osmańskie zaczęło dominować na szlakach handlowych, co prowadziło do konfliktów z Republiką Wenecką. W 1570 roku osmańskie żądania wobec Cypru spotkały się z oporem Wenecjan, co doprowadziło do najazdu tureckiego. W odpowiedzi na zagrożenie, papież Pius V zorganizował Ligę Świętą, w której główną rolę odegrały Hiszpania i Wenecja.
Przebieg bitwy
Podczas bitwy flotę turecką stanowiło około 250 okrętów, zaś Ligi Świętej około 200. Flota turecka próbowała oskrzydlić chrześcijan, ale przewaga ogniowa galeasów weneckich pozwoliła na zniszczenie osmańskich galer. Ostatecznie flota osmańska poniosła dotkliwą klęskę, tracąc około 60% swoich sił, a dowódca Ali Pasza zginął w walce.
Pokłosie bitwy
Zwycięstwo Ligi Świętej podniosło morale w Europie, lecz nie przyniosło wymiernych korzyści militarnych. Flota turecka straciła wiele doświadczonych marynarzy, jednak Cypr pozostał w rękach osmańskich. Papież Pius V uznał, że zwycięstwo było dziełem Najświętszej Maryi Panny, ogłaszając 7 października świętem Matki Boskiej Zwycięskiej.
Uczestnicy
- Miguel de Cervantes – autor „Don Kichota”
- Maria la Bailadora – jedyna kobieta żołnierz biorąca udział w bitwie
Znaczenie kulturowe
Bitwa stała się inspiracją dla dzieł literackich, w tym poematu „Lepanto” autorstwa G.K. Chestertona z 1915 roku oraz utworu „Battle of Lepanto” zespołu Clamavi De Profundis.
Galeria
Przykładowe ilustracje związane z bitwą:
- Plan bitwy
- Allegoria bitwy pod Lepanto autorstwa Paolo Veronese
- Bandera z flagowego okrętu Ligi
