Bitwa pod Kłuszynem (1610)
Bitwa pod Kłuszynem miała miejsce 4 lipca 1610 roku, w której wojska polsko-litewskie, dowodzone przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego, pokonały armię moskiewską pod komendą kniazia Dymitra Szujskiego oraz szwedzkiego generała Jakuba De la Gardie. Było to kluczowe starcie w kontekście wojny polsko-rosyjskiej (1609-1618).
Przyczyny bitwy
Latem 1610 roku armia szwedzko-rosyjska zbierała się pod Kaługą, zamierzając wzmocnić oblegany Smoleńsk. Polacy, mając na uwadze wcześniejsze sukcesy, postanowili stawić czoła przeciwnikowi. Dowódcy polscy nie mogli się jednak zdecydować na właściwą strategię, co tworzyło napięcie w obozie.
Przebieg bitwy
Żółkiewski, postanowiwszy uderzyć na armie Szujskiego, wyruszył w nocy z 3 na 4 lipca. Po cichym przemieszczeniu się jego armia zaskoczyła wroga, który był nieprzygotowany do walki. Bitwa rozpoczęła się rano, a polska kawaleria, w tym husaria, wielokrotnie atakowała, co wprowadziło w chaos nieprzyjacielskie oddziały.
- Polska armia: 5608 husarii, 400-700 kawalerii, 200 piechoty.
- Rosyjska armia: 20-30 tys. żołnierzy, w tym najemnicy szwedzcy.
Po trwających około pięciu godzin walkach, Rosjanie zaczęli się wycofywać, a ich dowódcy, w tym Dymitr Szujski, uciekli z pola bitwy. Polacy zdobyli oboz wroga, w którym znaleźli liczne skarby, w tym pieniądze i broń.
Skutki bitwy
Klęska armii moskiewskiej miała ogromne konsekwencje. Po bitwie bojarzy zdetronizowali cara Wasyla Szujskiego, a na tronie ogłosili królewicza Władysława, co otworzyło drogę do polskiej interwencji w Moskwie. Żółkiewski, zyskując poparcie ludności, ruszył na stolicę, gdzie doszło do negocjacji zakończonych układem, który uznawał Władysława za cara.
Upamiętnienie
Bitwa pod Kłuszynem została upamiętniona na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem: „KŁUSZYN-MOSKWA 4 VII – 28 VIII 1610”.
