Bitwa pod Kannami
Bitwa pod Kannami (łac. Cannae, obecnie Canne della Battaglia w Apulii) miała miejsce w październiku 1018 roku, na terenie historycznej bitwy z 216 roku p.n.e., nad rzeką Ofanto.
Sytuacja przed bitwą
W czasie, gdy cesarz Bazyli II prowadził podbój Bułgarii, zachodnie tereny imperium bizantyjskiego pozostawały często bez wsparcia. Włoskie miasta w Apulii, formalnie pod panowaniem bizantyjskim, musiały same bronić się przed atakami arabskich piratów. Utrzymywały własne milicje i flotę, ale nadal były obciążone wysokimi podatkami do Konstantynopola.
W tej sytuacji Longobardowie, poddani Bizancjum, wielokrotnie podejmowali próby buntu. Jednym z najważniejszych zrywów była rebelia Melosa z Bari, która rozpoczęła się w 1009 roku. Po zajęciu Ascoli i Bari przez Melosa, bizantyjskie dowództwo zdołało opanować sytuację. Melos schronił się w Lombardii, gdzie zyskał wsparcie grupy Normanów, w tym młodszych synów bez ziemi.
Bitwa pod Kannami
W miejscu historycznego zwycięstwa Hannibala, wojska bizantyjskie pokonały liczebnie słabsze oddziały powstańców longobardzkich. Normanowie ponieśli ciężkie straty, a ich przywódca, Gilbert, zginął. Pozostali dowódcy zmuszeni byli uciekać. Mnich Amatus z Monte Cassino opisał bizantyjskie siły jako „pszczoły, które wyroiły się z ula”.
Konsekwencje
Zwycięstwo w bitwie wzmocniło pozycję Bizancjum we Włoszech. Melos znalazł schronienie w Niemczech na dworze Henryka II, który nadał mu honorowy tytuł diuka Apulii (dux Apuliae). Zmarł 23 kwietnia 1020 roku i został pochowany z honorami w katedrze w Bambergu. Część Normanów przeszła na żołd Bojoannesa jako najemnicy, a ich liczba w Włoszech zaczęła rosnąć, co doprowadziło do powstania odrębnych księstw.
Bibliografia
- Canosa di Pulglia, Bitwa pod
- Kategoria: Bitwy w 1018
