Bitwa pod Iquique

Bitwa pod Iquique

Bitwa pod Iquique (hiszp. Batalla de Iquique) miała miejsce 21 maja 1879 podczas wojny o Pacyfik. Była to kluczowa konfrontacja morska między flotami Chile i Peru.

Podłoże konfliktu

W momencie wybuchu wojny Chile dysponowało nowocześniejszymi okrętami pancernymi od Peru. Dowództwo chilijskie, na czele z kontradmirałem Juanem Williamsem Rebolledo, postanowiło zablokować port Iquique, aby zmusić peruwiańską flotę do walki. Jednak Peru, obawiając się strat, nie podjęło walki w pełnym składzie. Zamiast tego, chilijska flota, pod dowództwem Williamsa, udała się do Callao, pozostawiając pod Iquique jedynie dwa okręty.

Przebieg bitwy

21 maja 1879, peruwiańskie okręty: monitor „Huáscar” oraz fregata pancerna „Independencia” przybyły do Iquique. Okręt chilijski „Esmeralda”, dowodzony przez komandora Arturo Prata, podjął decyzję o obronie, mimo przewagi przeciwnika. Po intensywnym ostrzale, „Esmeralda” zmieniła pozycję, co umożliwiło peruwiańskiemu dowódcy, komandorowi Miguelowi Grau, podjęcie próby taranowania.

Po serii nieudanych prób, „Esmeralda” ostatecznie zatonęła po trzecim taranowaniu. Straty chilijskie wyniosły 135 zabitych, a Peru zdołało uratować 62 marynarzy. Śmierć Prata umocniła jego status jako bohatera narodowego Chile.

Starcie koło Punta Gruesa

Po bitwie pod Iquique, peruwiańska fregata „Independencia”, ścigając kanonierkę „Covadonga”, starła się w pobliżu Punta Gruesa. Mimo przewagi w uzbrojeniu, niezdolność załogi do skutecznej walki doprowadziła do uszkodzenia „Independencii”, która ostatecznie została zatopiona. W starciu zginęło 18 marynarzy peruwiańskich oraz 4 chilijskich.

Utrata „Independencii” osłabiła marynarkę wojenną Peru, pozostawiając „Huáscara” jako jedyny aktywny okręt.

Podsumowanie

Bitwa pod Iquique i jej następstwa miały istotny wpływ na przebieg wojny o Pacyfik, umacniając pozycję Chile na morzu, mimo iż Peru podejmowało dalsze próby działania w kolejnych miesiącach.