Bitwa pod Harran
Bitwa pod Harran odbyła się 7 maja 1104 roku i była jednym z kluczowych starć między państwami chrześcijańskimi w północnej Syrii a Turkami Seldżuckimi.
Przyczyny i przygotowania
Wiosną 1104 roku książę Antiochii Boemund I oraz Joscelin z Turbesselu przeprowadzili kampanię, zdobywając Marasz i Albistan, co zabezpieczyło północne granice przed najazdami z Anatolii. Po śmierci Kurbughiego, atabega Mosulu, oraz wybuchu wojny domowej wśród Seldżuków, chrześcijanie zaczęli naciskać na Harran, by zdobyć strategiczną twierdzę i odciąć Turków od ich wschodnich posiadłości.
Przygotowania do bitwy
- Wojska łacińskie złożone z 3000 rycerzy i 9000 piechoty zjednoczyły się pod Harranem.
- Baldwin, hrabia Edessy, zainicjował atak na Harran, ale spór z Boemundem o priorytet w zdobywaniu miasta opóźnił akcję.
Przebieg bitwy
Na wieść o zbliżającym się wsparciu tureckim, łacinnicy ustawili się do walki w pobliżu rzeki Balich. Turkowie zastosowali taktykę pozorowania odwrotu, co skusiło Baldwina i Joscelina do pościgu. W wyniku tego oddziały edessańskie zostały zaatakowane przez główne siły muzułmańskie, co doprowadziło do ich klęski.
Skutki bitwy
Wojska Księstwa Antiochii nie poniosły znacznych strat, podczas gdy większość oddziałów Hrabstwa Edessy została zniszczona, a Baldwin i Joscelin dostali się do niewoli. Porażka pod Harranem osłabiła pozycję chrześcijan w regionie, prowadząc do buntu wielu miast i powstania lokalnych muzułmańskich sił.
Reakcje po bitwie
Tankred, po przejęciu władzy w Edessie, zyskał większą niezależność, co zadowoliło Boemunda i króla Baldwina I. Mimo zwycięstwa, sojusz muzułmański szybko się rozpadł, prowadząc do nieudanych ataków na Edessę i późniejszego sukcesu Antiochii w bitwie pod Artach w 1105 roku.
Bibliografia
- Anna Komnena, Aleksjada
- Cahen, La Syrie du Nord
- Steven Runciman, Dzieje wypraw krzyżowych, tom II
- Bernard S. Bacharach i Dawid S. Bacharach, The Gesta Tancredi of Ralph of Caen
- Christer Jörgensen, Battles of the Crusades 1097-1444
