Bitwa pod Châteauguay
Bitwa pod Châteauguay miała miejsce 25 października 1813 roku podczas wojny brytyjsko-amerykańskiej. Była to istotna konfrontacja, która miała miejsce w pobliżu miasta Châteauguay, gdzie stawili czoła sobie amerykańscy i brytyjscy żołnierze.
Przygotowania do bitwy
Amerykański oddział, liczący około 4000 żołnierzy i dowodzony przez generała Wade Hamptona, wyruszył z rejonu jeziora Champlain w kierunku Montrealu. Celem było połączenie się z siłami pod dowództwem Jamesa Wilkinsona oraz zdobycie Montrealu, co wydawało się możliwe dzięki przewadze liczebnej.
Na drodze Hamptona stanął pułkownik Charles de Salaberry, który dowodził niewielkim oddziałem 500 brytyjskich i indiańskich żołnierzy. Brytyjczycy, posiadający cenne informacje od lokalnych farmerów, mieli lepsze rozeznanie w ruchach amerykańskich, podczas gdy Amerykanie nie byli świadomi liczebności przeciwnika.
Przebieg bitwy
W pobliżu Châteauguay, oddział Hamptona napotkał barykadę bronioną przez kanadyjską milicję. Brytyjczycy byli rozlokowani w pobliskim lesie, a ich okrzyki wprowadzały Amerykanów w błąd, sugerując, że napotykają na znaczne siły. Hampton zdecydował się na strategię, w której zostawił 500 żołnierzy do zniszczenia barykady, a resztę wysłał na flankowe uderzenie.
Jednak Brytyjczycy przeprowadzili szybki atak na oddział zajęty burzeniem barykady, a Indianie zaangażowali amerykańskie siły w pojedyncze potyczki. W rezultacie połączone oddziały amerykańskie wycofały się z pola walki, pozostawiając niewielu zabitych, ale ich struktura została zdezorganizowana.
Skutki bitwy
W wyniku bitwy pod Châteauguay, Hampton nie zdołał połączyć się z Wilkinstonem na czas, co miało kluczowe znaczenie dla dalszego przebiegu działań wojennych, ponieważ Wilkinson musiał stoczyć bitwę pod farmą Cryslera bez wsparcia.
Bitwa ta stanowi ważny element historii Kanady oraz przebiegu wojny brytyjsko-amerykańskiej.
