Bitwa pod Caudium
Bitwa pod Caudium, znana również jako Bitwa w Wąwozie Kaudyńskim, miała miejsce w 321 roku p.n.e. podczas drugiej wojny samnickiej (326–304 p.n.e.). Starcie to odbyło się pomiędzy wojskami rzymskimi, dowodzonymi przez konsulów Spuriusza Postumiusza Albinusa i Tytusa Weturiusza Kalwinusa, a Samnitami pod wodzą Gajusza Pontiusza.
Rzymianie zostali zamknięci przez Samnitów w wąwozie, co zmusiło ich do kapitulacji, aby uniknąć całkowitej zagłady. W wyniku tego musieli oddać broń, konie i tabor, a także 600 zakładników jako gwarancję pokoju. Co więcej, jako forma upokorzenia, przeszli pod jarzmem i przez szpalery wrogów, ubrani jedynie w jedną sztukę odzieży.
Rzymski historyk Tytus Liwiusz opisał to wydarzenie w swoich „Dziejach Rzymu od założenia miasta”, wskazując na wielką hańbę, jaką ponieśli Rzymianie. Po bitwie senat rzymski zawarł niekorzystny pokój z Samnitami, co zakończyło pierwszy etap konfliktu i wprowadziło przerwę w działaniach wojennych trwającą do 316 roku p.n.e.
Podsumowanie
- Bitwa miała miejsce w 321 roku p.n.e. w czasie drugiej wojny samnickiej.
- Rzymianie zostali pokonani i zmuszeni do kapitulacji w Wąwozie Kaudyńskim.
- Musieli oddać broń, konie, tabor i 600 zakładników.
- Przeszli pod jarzmem jako forma upokorzenia.
- Senat rzymski zawarł niekorzystny pokój z Samnitami, kończąc pierwszy etap konfliktu.
Literatura
- Arthur Gilman: The Story of Rome from the Earliest Times to the End of the Republic, New York – London, 1885, s. 114.
