Bitwa pod Carrhae

Bitwa pod Carrhae

Bitwa pod Carrhae, która miała miejsce 9 czerwca 53 roku p.n.e. w pobliżu obecnego Harran w Turcji, stanowi jedno z najważniejszych starć w historii Imperium Rzymskiego, kończąc się jego dotkliwą klęską. Starcie to miało miejsce pomiędzy legionami rzymskimi dowodzonymi przez Marka Licyniusza Krassusa a armią Partów.

Podłoże konfliktu

W roku 54 p.n.e. Marek Krassus, jeden z triumwirów, objął namiestnictwo Syrii. Zainspirowany bogactwem Partów i chęcią dorównania sławą Cezarowi oraz Pompejuszowi, postanowił rozpocząć kampanię wojenną na Wschodzie.

Przebieg kampanii

Krassus, po przekroczeniu Eufratu, zdobył kilka miast, jednak po powrocie do Syrii jego armia nie była gotowa do kolejnych działań. W styczniu 53 roku p.n.e. wyruszył z 39-tysięczną armią, w skład której wchodziły legiony oraz jazda. Krassus zdecydował się na marsz przez pustynne tereny, co okazało się błędnym wyborem, gdyż jego sojusznik, król Armenii Artawazdes II, ostrzegał go przed niebezpieczeństwem.

Bitwa

Rzymska armia napotkała partyjskie siły pod dowództwem Surenasa. Krassus, mimo sugestii o założeniu obozu na noc, zdecydował się na atak. Rzymianie, w szyku „żółwia”, zostali otoczeni przez konnych łuczników Partów, co doprowadziło do ich osłabienia. Syn Krassusa, Publiusz, poległ w walce, a główne siły rzymskie zostały zmuszone do odwrotu.

Klęska

Po bitwie Krassus próbował wycofać swoje wojska w kierunku Armenii, jednak jego przewodnik okazał się zdrajcą. Ostatecznie, Krassus zginął w trakcie negocjacji z Partami. Z całej armii ocalało jedynie 5000 legionistów, a 10 000 trafiło do niewoli. Orły legionowe, które również zostały zdobyte, zostały zwrócone Rzymowi dopiero w 20 roku p.n.e. przez cesarza Augusta.

Podsumowanie

Bitwa pod Carrhae ukazała niebezpieczeństwa związane z ambicjami wojennymi Rzymu na Wschodzie oraz ograniczenia strategii Krassusa. Klęska ta miała długofalowe konsekwencje dla Rzymu oraz jego relacji z Partami.