Bitwa pod Alezją
Bitwa pod Alezją, znana również jako Oblężenie Alezji, miała miejsce w 52 roku p.n.e. podczas podboju Galii przez Gajusza Juliusza Cezara. Była to jedna z największych operacji oblężniczych w historii antycznych wojen.
Geneza konfliktu
W latach 58–51 p.n.e. Cezar, jako prokonsul Galii Przedalpejskiej, zrealizował podbój Galii, który obejmował także wyprawy do Brytanii i walki z plemionami germańskimi. Te kampanie osłabiły rzymskie siły w Galii, co umożliwiło galijskim plemionom zorganizowanie powstania. W 52 roku p.n.e. Wercyngetoryks, młody książę Arwernów, zdołał zjednoczyć galijskie plemiona i odniósł kilka sukcesów, odcinając Cezara od głównych sił w Galii Przedalpejskiej.
Alezja
Decydujące starcie miało miejsce pod Alezją, niedaleko dzisiejszego Dijon. Cezar otoczył miasto, które było dobrze ufortyfikowane, budując podwójny pas fortyfikacji o długości 15 km. Pas wewnętrzny chronił Rzymian przed atakami z twierdzy, a zewnętrzny przed galijską odsieczą. Rzymianie liczyli około 50 tysięcy żołnierzy, podczas gdy Galowie w Alezji liczyli ponad 90 tysięcy, a siły odsieczy wynosiły według rzymskich przekazów około 250 tysięcy. Mimo dysproporcji liczebnej, lepsze wyszkolenie Rzymian i ich umocnienia dawały im przewagę.
Obie strony przeprowadzały zsynchronizowane ataki, jednak Galowie nie zdołali przełamać rzymskich linii obronnych. Ostateczne uderzenie z udziałem 60 tysięcy wojowników również zakończyło się niepowodzeniem, a Cezar, interweniując, zdołał utrzymać pozycje rzymskie. Po wielkich stratach Galów, Wercyngetoryks stracił nadzieję na zwycięstwo.
Następstwa
Wercyngetoryks oddał się w niewolę, a po upadku Alezji Rzymianie łatwo stłumili pozostały opór. Zawarto porozumienia z plemionami galijskimi, które obejmowały umiarkowane trybuty na rzecz Rzymu. Podbój Galii uznawany jest za kluczowy moment w historii Rzymu, prowadzący do powstania jednego z najpotężniejszych imperiów. Cezar, jako dożywotni dyktator, zorganizował cztery triumfy, w tym jeden, w którym brał udział Wercyngetoryks, później uduszony. Dziś uznawany jest za bohatera narodowego Francji.
Bibliografia
- Tomasz Romański: Alezja 52 r. p.n.e. Warszawa: Bellona, 2006.
