Bitwa o jezioro Erie
Bitwa o jezioro Erie miała miejsce 10 września 1813 roku podczas wojny brytyjsko-amerykańskiej. Starcie to miało miejsce na jeziorze Erie, po tym jak Brytyjczycy zdjęli blokadę portu Erie, co umożliwiło amerykańskiej flocie pod dowództwem komandora Olivera Perry’ego podjęcie działań.
Przebieg bitwy
Flota amerykańska, składająca się z dziewięciu okrętów, napotkała brytyjskie siły dowodzone przez komandora Roberta Barclaya w rejonie Put-in-Bay w Ohio. Brytyjska flota, licząca sześć okrętów, miała przewagę tonażową nad amerykańskimi jednostkami. Okrętem flagowym Amerykanów był Lawrence, a Brytyjczyków – Detroit.
W pierwszej fazie bitwy skoncentrowano ataki na flagowych okrętach obu flot. Okręt Lawrence został szybko wyłączony z walki przez intensywny ogień z Detroit. Perry, wykorzystując sytuację, przeszedł na drugi bryg Niagara, który pozostawał w odwodzie. Okręt Detroit, uszkodzony w czasie wcześniejszego starcia, stał się łatwym celem dla Niagary. Po zdobyciu Detroit i ujęciu dowódcy brytyjskiego, pozostałe jednostki brytyjskie poddały się.
Skutki bitwy
Po zakończeniu bitwy, Perry wysłał do generała Harrisona słynny list, w którym stwierdził: We have met the enemy and they are ours („Spotkaliśmy wroga i teraz są nasi”). Wymienił również zdobyte okręty, w tym dwie fregaty, dwa brygi, jeden szkuner i jeden slup.
Bitwa o jezioro Erie miała kluczowe znaczenie, ponieważ Amerykanie przejęli kontrolę nad tym akwenem, co utrzymali do końca wojny. Brytyjczycy byli zmuszeni do oddania Detroit, co wpłynęło na dalszy przebieg konfliktu.
