Bitwa nad rzeką Medway

Bitwa nad rzeką Medway

Bitwa nad rzeką Medway, która miała miejsce w 43 roku n.e., była kluczowym starciem zbrojnym podczas rzymskiej inwazji na Brytanię. Rzymianie, dowodzeni przez Aulusa Plaucjusza, wyruszyli z Boulogne z armią liczącą około 40 000 żołnierzy.

Po dotarciu do Pegwell Bay, Rzymianie zbudowali oboz na rzece Stour. Następnie rozpoczęli marsz w kierunku Tamizy, napotykając pierwsze wojska brytyjskie dowodzone przez braci Togodumnusa i Caradoca. Konflikt pomiędzy nimi umożliwił Rzymianom przejęcie inicjatywy.

Przebieg bitwy

W pierwszym starciu Rzymianie z łatwością pokonali siły Caradoca, który wycofał się za rzekę Medway, gdzie planował odbudować swoje wojska. Pomoc ze strony Dobunnów nie była już możliwa, ponieważ poddali się Rzymianom.

Wkrótce po tym, Brytowie pod wodzą Togodumnusa ponownie zaatakowali Rzymian, jednak ponieśli całkowitą klęskę. Togodumnus odniósł ciężkie rany i zmarł wkrótce po bitwie. Resztki brytyjskich wojsk połączyły się z Caradocem, tworząc siły liczące od 60 do 80 tysięcy wojowników.

Strategia Rzymian

Plaucjusz podzielił swoje wojska, wysyłając jazdę Sabinusa oraz Wespazjana w górę rzeki, a Batawów w przeciwnym kierunku. Batawowie, atakując od tyłu, zmusili Brytów do odwrotu, ale nie bez walki. Rzymianie przeszli przez rzekę, budując most z łodzi, co doprowadziło do intensywnych starć.

W kolejnym dniu Plaucjusz wysłał Gnejusza Getę z zadaniem wsparcia oblężonych. Pomimo oporu Brytów, Rzymianom udało się zdobyć przyczółek i zająć strategiczne pozycje. Ostatecznie Brytowie zostali rozproszeni i zmuszeni do ucieczki za Tamizę, co zakończyło bitwę całkowitą klęską Brytów.

Król Caradoc uciekł na zachód, a do jesieni Rzymianie opanowali całe południe Brytanii, w tym stolicę Katuwellaunów – Camulodunum (dzisiejsze Colchester).

Bibliografia

• Stephen Dando Collins: Machina do zabijania. XIV legion Nerona, Bellona, Warszawa 2008.