Bitwa na barykadzie wozów
Bitwa na barykadzie wozów (ang. Wagon Box Fight) miała miejsce 2 sierpnia 1867 roku, w trakcie wojny Czerwonej Chmury. Starcie to odbyło się w pobliżu Fort Phil Kearny w stanie Wyoming, między 32 żołnierzami Stanów Zjednoczonych pod dowództwem kapitana Jamesa Powella a przeważającymi siłami Dakotów, kierowanymi przez Czerwoną Chmurę.
Przebieg bitwy
Żołnierze Powella, pełniący rolę eskorty dla drwali pracujących nad budową fortu, obronili się w barykadzie utworzonej z 14 wozów i skrzyń, ustawionych w kształcie owalu. Indianie, liczący od 1 do 2 tysięcy wojowników, przeprowadzili kilka nieudanych ataków na tę obronę. Bitwa trwała pięć godzin, w trakcie których Powellowi udało się zadać znaczne straty przeciwnikowi.
- Straty amerykańskie: 5 zabitych, 2 ranne.
- Straty Dakotów: około 60 zabitych, 120 rannych (inne źródła podają nawet 1100 zabitych).
Amerykańscy żołnierze posiadali nowoczesne karabiny odtylcowe Springfield kal. .50, co zaskoczyło Indian, którzy spodziewali się ataków z użyciem starszych karabinów odprzodowych. Ataki Dakotów zakończyły się wraz z przybyciem wsparcia z Fortu Kearny, które przywiozło armatę, co zmusiło Indian do odwrotu.
Podsumowanie
Bitwa na barykadzie wozów stanowiła istotny moment w wojnie Czerwonej Chmury, ukazując różnice w uzbrojeniu i taktyce między siłami amerykańskimi a rdzennymi mieszkańcami. Odniesione straty przez Dakotów oraz skuteczna obrona Powella przyczyniły się do dalszego rozwoju konfliktu w regionie.
