Bitwa morska u przylądka Eknomos – starcie morskie, które miało miejsce w 256 p.n.e. podczas I wojny punickiej, między flotą rzymską a flotą kartagińską.
Przed bitwą
Rzymianie zbudowali potężną flotę, aby zaatakować Kartaginę i zakończyć konflikt. Kartagińczycy, świadomi rzymskich przygotowań, chcieli zniszczyć flotę przeciwnika i zabezpieczyć swoje wybrzeże.
Siły przeciwników
- Rzymianie: 330 okrętów, 100 000 marynarzy, 40 000 żołnierzy.
- Kartagińczycy: 350 okrętów, 100 000 marynarzy, 18 000 żołnierzy.
Rzymianie stosowali pomosty abordażowe, zwane krukami, które umożliwiały walkę wręcz.
Strategie flot
Rzymska flota podzielona była na cztery eskadry, które ustawiły się w trójkątnym szyku. Kartagińczycy również podzielili swoje siły na cztery eskadry, tworząc półkolisty układ.
Przebieg bitwy
Bitwa rozpoczęła się, gdy rzymskie eskadry zaatakowały kartagińskie jednostki. Hamilkar, dowódca kartagiński, próbował rozerwać szyk rzymski, co jednak nie przyniosło zamierzonych efektów. Kartagińczycy zaatakowali rzymską trzecią eskadrę, ale nie zdołali przełamać ich linii obronnych. Rzymianie, dzięki współpracy, zmusili kartagińskie eskadry do odwrotu, a następnie zaatakowali blokujące je jednostki.
Straty i wynik
Rzymianie ponieśli straty w postaci 24 okrętów, ale zatopili 30 kartagińskich i zdobyli 64. Kartagińczycy stracili około 40 000 marynarzy i żołnierzy.
Podsumowanie
Bitwa u przylądka Eknomos była kluczowym momentem w I wojnie punickiej, przynosząc Rzymowi znaczną przewagę na morzu. Uznawana jest za jedno z największych zwycięstw floty rzymskiej oraz jedną z najważniejszych bitew w historii starożytności.
