Biskupi Chełmscy
Diecezja chełmska, łacińska katolicka, istniała od połowy XIV wieku do 1805 roku, a de facto do 1807 roku z powodu opóźnienia w realizacji bulli papieskiej. Biskupi chełmscy pełnili rolę senatorów w I Rzeczypospolitej, zajmując dziesiąte miejsce wśród senatorów duchownych, a po unii lubelskiej trzynaste.
W latach 1594–1617 biskupi byli wieczystymi wielkimi kanclerzami Akademii Zamojskiej. Z 45 ordynariuszy, 28 awansowało na wyższe biskupstwa, w tym dwóch zostało prymasami Polski, a jeden prymasem Królestwa Polskiego. Siedemnastu biskupów zmarło, pełniąc urząd biskupa chełmskiego. Siedzibą biskupów był Chełm, a w latach 1490–1664 i 1773–1805 również Krasnystaw. Główną rezydencją biskupią był pałac w Skierbieszowie, dogodnie usytuowany pomiędzy Chełmem, Krasnymstawem i Zamościem.
W 2009 roku papież Benedykt XVI ustanowił Chełm stolicą tytularną, a tytularnym biskupem chełmskim został Stanisław Jamrozek, biskup pomocniczy archidiecezji przemyskiej, mianowany 20 kwietnia 2013 roku.
