Bisior
Bisior, znany również jako naszyjnik z pereł, to wiązka jedwabistych nici wytwarzanych przez niektóre morskie małże, takie jak omułki i szołdry, a rzadziej przez małże słodkowodne, jak racicznica zmienna. Nici te pochodzą z gruczołu bisiorowego, który znajduje się u nasady nogi małża i służą do przytwierdzania się do podłoża. Ich długość może osiągać do 6 cm, a w przypadku niektórych gatunków małży, pełnią także funkcję w budowie gniazd.
Jedwab morski
W starożytności i średniowieczu bisior wykorzystywano do produkcji cienkich tkanin znanych jako jedwab morski. Największym ośrodkiem jego produkcji były Tarent, Korsyka, Sardynia i Sycylia. Jedwab morski był ceniony za rzadkość oraz złocisty połysk, a jego ręczna produkcja powodowała wysokie koszty. To przyczyniło się do przetrzebienia siedlisk Pinna nobilis L.
W XVIII wieku bisiorowa galanteria, taka jak pończochy i rękawiczki, cieszyła się dużą popularnością ze względu na swoją lekkość. Obecnie, jedwab morski jest produkowany głównie na wyspie Sant’Antioco koło Sardynii przez Chiara Vigo, która jest jedyną znaną osobą potrafiącą wytwarzać tkaniny bisiorowe. Jej umiejętności są kontynuacją tradycji przekazywanej przez pokolenia od czasów Chaldejczyków i Fenicjan.
Współczesne zastosowania
Obecnie bisior jest głównie wykorzystywany do naprawy muzealnych eksponatów wykonanych z tarantine, co podkreśla jego wartość historyczną i kulturową.
Przypisy
- Kategoria: Malakologia
- Kategoria: Surowce włókiennicze
