Birgit Nilsson
Birgit Nilsson, właściwie Märta Birgit Svensson, urodziła się 17 maja 1918 roku w Västra Karup, a zmarła 25 grudnia 2005 roku w Kristianstad. Była szwedzką śpiewaczką operową, uznawaną za jedną z najwybitniejszych wykonawczyń oper Wagnera w okresie powojennym.
Kariera artystyczna
Nilsson studiowała w Królewskiej Szkole Operowej w Sztokholmie, gdzie w 1944 roku zadebiutowała w Operze Królewskiej. W 1946 roku zdobyła uznanie dzięki rolom Agaty w Wolnym strzelcu Carla Marii Webera oraz Lady Makbet w Makbecie Giuseppe Verdiego, w inscenizacjach Fritza Buscha. W kolejnych latach zyskała status gwiazdy opery skandynawskiej, szczególnie w partiach wagnerowskich, takich jak:
- Wenus w Tannhäuserze
- Senta w Holendrze tułaczu
- Izolda w Tristanie i Izoldzie
- Brunhilda i Zyglinda w Walkirii
W 1951 roku wystąpiła na festiwalu w Glyndebourne, gdzie zyskała uznanie za rolę Elektry w Idomeneo Mozarta. Jej kariera obejmowała występy w takich miejscach jak La Scala, Metropolitan Opera oraz festiwal w Bayreuth. Do jej najważniejszych ról należały:
- tytułowa rola w Elektrze Straussa
- Farbiarka w Kobiecie bez cienia
- tytułowa rola w Turandot Pucciniego
- tytułowa rola w Aidzie Verdiego
W 1975 roku wystąpiła w Polsce jako Tosca w Teatrze Wielkim w Warszawie. Karierę zakończyła w 1984 roku w Ludwigshafen.
Odznaczenia
Birgit Nilsson otrzymała liczne odznaczenia, w tym:
- 1968 – Kawaler 1. klasy Orderu Wazów (Szwecja)
- 1973 – Medal „Ingenio et arti” (Dania)
- 1974 – Komandor 1. klasy Orderu Wazów (Szwecja)
- 1975 – Komandor z Gwiazdą Orderu Świętego Olafa (Norwegia)
- 1991 – Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Życie prywatne
Nilsson była znana z poczucia humoru oraz zamiłowania do piwa. Jej mężem był lekarz weterynarii Bertil Niklasson. W 1995 roku wydała swoją biografię pt. „La Nilsson”. Zmarła w 2005 roku w wieku 87 lat.
