Bielicowanie
Bielicowanie to proces glebotwórczy występujący w ubogich w składniki odżywcze glebach piaskowych, głównie w borach sosnowych i świerkowych. Zjawisko to ma miejsce w klimacie wilgotnym, umiarkowanym oraz chłodnym.
Proces bielicowania polega na wypłukiwaniu z górnych warstw gleby (poziom eluwialny) niektórych produktów rozkładu minerałów, takich jak:
- tlenki i wodorotlenki glinu i żelaza
- krzemionka
- fosfor
- mangan
Te substancje są przemieszczane w dół profilu gleby, a ich wytrącanie następuje w środkowej części profilu (poziom iluwialny). W wyniku tego procesu w górnych warstwach gleby pozostaje biały kwarc, co jest przyczyną nazwy „bielicowanie”.
Bielicowanie negatywnie wpływa na właściwości fizyczne gleb, prowadzi do wymywania składników odżywczych poza zasięg korzeni roślin i zwiększa zakwaszenie gleb. Dzieje się to na skutek tworzenia kwasu węglowego przez dwutlenek węgla, który powstaje podczas rozkładu ściółki w lasach iglastych.
W wyniku bielicowania powstają bielice oraz gleby bielicowe.
Bibliografia
Kategoria: Gleboznawstwo
