Biegaczowate
Biegaczowate (Carabidae) to rodzina chrząszczy obejmująca ponad 30 tysięcy gatunków, z których w Polsce występuje ponad 500. Dziedzina nauki zajmująca się tymi owadami nazywa się karabidologią.
Budowa
Biegaczowate mają zróżnicowaną wielkość, od kilku milimetrów do 10 centymetrów, a gatunki krajowe osiągają od 1,8 do 40 mm. Charakteryzują się lekko wydłużonym ciałem, małą głową, która jest węższa od przedplecza. Ich pokrywy mogą być gładkie lub posiadać guzki oraz rowki, a kolorystyka obejmuje odcienie metalicznie zielone, złote po czarne. Czułki biegaczowatych są szczeciniaste lub nitkowate, składają się z 11 członów, a nogi są smukłe i przystosowane do biegu. Larwy mają trzy pary odnóży i silne szczęki.
Ekologia
Biegaczowate są głównie nocnymi drapieżnikami, które w ciągu dnia ukrywają się w ściółce lub pod kamieniami. Ich dieta składa się głównie z owadów, a niektóre gatunki, takie jak przedstawiciele rodzaju Epomis, polują na płazy. Biegaczowate ścigają swoje ofiary, używając silnych żuwaczek do ich uśmiercania, a niektóre stosują trawienie pozajelitowe. Nieliczne gatunki odżywiają się pokarmem roślinnym, a niektóre pełnią rolę padlinożerców. W Polsce biegaczowate odgrywają istotną rolę w ekosystemie, pomagając kontrolować populacje owadów roślinożernych, co czyni je pożytecznymi dla człowieka.
