Bell XFL Airabonita
Bell XFL Airabonita to pokładowy myśliwiec zaprojektowany przez Bell Aircraft dla United States Navy. Był rozwinięciem myśliwca Bell P-39 Airacobra, ale zbudowano tylko jeden prototyp, który nie przeszedł do produkcji seryjnej.
Historia
Geneza
1 stycznia 1938 roku US Navy ogłosiła wymagania na nowy myśliwiec do startów z lotniskowców, który miał zastąpić przestarzałe dwupłatowce. Na konkurs odpowiedziały różne wytwórnie, w tym Vaught-Sikorsky, Grumman i Bell. Kontrakt na dostawę jednego samolotu został podpisany 8 listopada 1938 roku, a nowy myśliwiec oznaczono jako XFL-1.
Projekt
Prototyp bazował częściowo na P-39 Airacobra, ale uwzględniał zmiany dostosowane do wymogów myśliwców pokładowych. Samolot był wyposażony w silnik Allison XV-1710, a jego konstrukcja została wzmocniona. Zmiany obejmowały:
- skrót kadłuba i zwiększenie rozpiętości skrzydeł,
- powiększone klapy,
- zwiększoną powierzchnię sterów,
- klasyczny układ podwozia z hakiem zatrzymującym.
Prototyp miał być uzbrojony w karabiny maszynowe oraz działko 37 mm, jednak nie zostało ono zainstalowane.
Próby
Prototyp XFL-1 odbył pierwszy lot 13 maja 1940 roku. Pilot Brian Sparks napotkał problemy z wyważeniem samolotu, a program testowy opóźnił się z powodu trudności z silnikiem. Po wielu próbach i modyfikacjach, US Navy zadecydowała o zakończeniu programu w styczniu 1941 roku, a do produkcji seryjnej przyjęto F4U Corsair. Prototyp został przekazany do testów, gdzie uległ poważnym uszkodzeniom i ostatecznie został zezłomowany w Patuxent River Naval Air Center.
Podsumowanie
Bell XFL Airabonita, mimo innowacyjnych rozwiązań, nie wszedł do produkcji seryjnej i pozostał jedynie jako prototyp. Jego rozwój i testy miały miejsce w kontekście zmieniających się potrzeb i technologii lotniczych w okresie II wojny światowej.