Battōdō – Japońska Sztuka Walki
Battōdō to termin w języku japońskim oznaczający umiejętność wyciągania miecza z pochwy w celu zadania ciosu przeciwnikowi. Sztuka ta koncentruje się na ćwiczeniach z użyciem prawdziwego miecza, znanego jako shinken, oraz na technice tameshi-giri, polegającej na cięciu zrolowanych słomianych mat.
Historia i Techniki
Początki battōdō sięgają przełomu XIX i XX wieku, kiedy to Japońska Cesarska Akademia Wojenna wznowiła szkolenia w zakresie bojowego zastosowania miecza. Techniki battōdō są bezpośrednio związane z czasami wojen wewnętrznych w Japonii. W przeciwieństwie do iaidō, battōdō kładzie większy nacisk na efektywność i realność technik, upraszczając jednocześnie ruchy.
W battōdō nie stosuje się technik w pozycji siedzącej, co wynika z założenia, że samuraj nie nosił długiego miecza za pasem, gdy był w takiej pozycji. Istotnym elementem treningu jest kontrolowany sparring z użyciem drewnianego miecza bokutō oraz praktyka tameshigiri.
Propagatorzy i Federacje
Głównym propagatorem battōdō w Japonii był Taizaburō Nakamura. W ostatnich latach powstały federacje japońska i amerykańska, które promują tę sztukę walki. W Polsce battōdō jest propagowane przez Tomasza Piotrkowicza, reprezentującego japońską federację.
Linki Zewnętrzne
Kategoria: Japońskie sztuki walki
