„`html
Barycz Nowa
Barycz Nowa to wieś położona w województwie mazowieckim, w powiecie zwoleńskim, w gminie Zwoleń. Razem z sąsiednimi miejscowościami: Barycz Stara i Barycz-Kolonia tworzy sołectwo Barycz, które zajmuje obszar około 650 ha w widłach rzek Sycynki i Zwolenki.
Nazwa wsi
Nazwa Barycz prawdopodobnie wywodzi się od słowa „bara”, które oznaczało mokradła i tereny podmokłe.
Historia miejscowości
Wieś była ważnym punktem na szlaku handlowym z południowej Europy do Radomia, co przyczyniło się do jej rozwoju. W okolicy odkryto pozostałości dawnych hut dymarkowych. Pierwszym znanym właścicielem wsi był Andrzej Ciołek, który był związany z bitwą pod Grunwaldem. W 1530 roku wieś kupił Piotr Kochanowski, sędzia grodzki radomski, a po jego śmierci przeszła w ręce jego synów, w tym Andrzeja Kochanowskiego, poety i tłumacza. W XVI wieku Barycz miała strukturę zbliżoną do miasteczka, z dworem, młynem, stawami rybnymi oraz dwoma karczmami.
W 1676 roku wieś została sprzedana wojewodzie mazowieckiemu Marcinowi Chomętowskiemu, a później przeszła w ręce Ignacego Przebendowskiego. W 1790 roku dziedzicem został Tadeusz Matuszewicz, minister skarbu Księstwa Warszawskiego. W wyniku długów jego syna, wieś w 1835 roku została odkupiona przez rząd Królestwa Polskiego. Po uwłaszczeniu chłopów w 1864 roku zarząd nad majątkiem przejął rząd, co doprowadziło do częściowej parcelacji, zakończonej po 1945 roku.
W latach 1975–1998 Barycz Nowa administracyjnie należała do województwa radomskiego. W 2003 roku wieś liczyła 317 mieszkańców i 79 gospodarstw. Zachowała się jedynie ruina młyna, a reszta dawnej zabudowy dworskiej nie przetrwała.
Bibliografia
- Tomasz Palacz, „Człek Boże igrzysko”, Wyd. Instytut Technologii Eksploatacji – Radom.
- Władysław Bara Kapciak, „Barycz i okolice. Okruchy historii”, Wyd. Biblioteka Zwoleńska im. dr Jana Pawłowskiego.
„`
