Bartosz Wezenborg (Wezemborg)
Bartosz Wezenborg, znany także jako Bartosz z Odolanowa, był polskim możnowładcą, który żył w XIV wieku (zm. 1393). Pełnił funkcję starosty kujawskiego w latach 1374-1377 oraz wojewody poznańskiego od 1387 roku.
Pochodzenie
Bartosz był synem Peregryna (II) i pochodził z rodu, który z Łużyc przybył na Śląsk w XIII wieku. Jego przodkiem był rycerz Peregryn, który uratował księcia Henryka Brodatego podczas zamachu w Gąsawie w 1227 roku.
Życiorys
W ostatnich latach panowania Kazimierza III Wielkiego Bartosz był bliskim współpracownikiem władcy, biorąc udział w sprawach sądowych przeciwko Krzyżakom. W 1369 roku otrzymał miasto Koźminek, a między 1370 a 1372 rokiem dobra w Gostyniu i Odolanowie, które prawdopodobnie samowolnie lokował w 1373 roku.
Po śmierci Kazimierza III poparł Ludwika Węgierskiego, co zaowocowało jego mianowaniem na starostę kujawskiego lub wypłatą 27 tys. florenów. Ludwik, traktując Krzyżaków jako sojuszników, nakazał zajęcie Odolanowa, jednak do zdobycia miasta nie doszło. W Skarbimierzycach (obecnie Skalmierzyce) Bartosz zgodził się sprzedać swoje dobra na rzecz państwa. Po 1384 roku uznał zwierzchnictwo króla Władysława Jagiełły i został jego współpracownikiem. W 1387 roku objął urząd wojewody poznańskiego.
Bartosz miał dwóch synów; starszy, również Bartosz, był kasztelanem w Nakle.
Uhonorowanie
W jego pamięci nazwano ulice jego imieniem w Odolanowie oraz Ostrowie Wielkopolskim.
Przypisy
Bibliografia
Kategoria: Polscy rycerze
Kategoria: Starostowie Zjednoczonego Królestwa Polskiego
Kategoria: Szlachta Korony Królestwa Polskiego
Kategoria: Wojewodowie poznańscy (Zjednoczone Królestwo Polskie)
Kategoria: Zmarli w 1393
