Bartolommeo Berrecci
Bartolommeo Berrecci (około 1480 – sierpień 1537) był włoskim architektem i rzeźbiarzem renesansowym, który działał na dworze króla Zygmunta I Starego w Polsce. Przypuszczalnie kształcił się w warsztacie Andrea Ferrucciego w Florencji.
Życiorys
Berrecci przybył do Polski około 1516 roku na zaproszenie prymasa Jana Łaskiego. W 1528 roku uzyskał obywatelstwo Kazimierza, a od 1533 roku pełnił funkcję rajcy miejskiego. Po przejęciu warsztatu rzeźbiarsko-kamieniarskiego Franciszka Florentczyka, zatrudnił wielu włoskich artystów. Berrecci realizował zamówienia w takich miejscach jak Kraków, Niepołomice, Poznań i Tarnów, zdobywając znaczny majątek, w tym sześć kamienic w Krakowie oraz cegielnię. Ożenił się dwukrotnie, a jego życie zakończyło się tragicznie, gdy został zamordowany w Krakowie. Zgodnie z jego wolą, spoczął w kaplicy św. Anny przy kościele Bożego Ciała.
Realizacje
Najważniejszym dziełem Berrecciego jest nagrobna kaplica króla Zygmunta Starego w katedrze wawelskiej (1519–1533), uznawana za jedno z najważniejszych dzieł włoskiego Renesansu w Polsce. Do jego innych znaczących realizacji należą:
- Rozbudowa zamku na Wawelu
- Rozbudowa zamku w Niepołomicach
- Ganek wewnętrzny i balkon zewnętrzny kościoła Mariackiego w Krakowie (około 1520)
- Pomnik nagrobny biskupa Jana Konarskiego w katedrze na Wawelu (1521)
- Pomnik nagrobny biskupa Jana Lubrańskiego w Poznaniu (1522–1525)
- Baldachim do nagrobka króla Władysława Jagiełły (przed 1524)
- Pomnik nagrobny Barbary z Tęczyńskich Tarnowskiej w Tarnowie (około 1530)
- Pomnik nagrobny biskupa Piotra Tomickiego w katedrze na Wawelu (1532–1533)
- Willa Decjusza w Woli Justowskiej (udział przypuszczalny)
- Pomnik nagrobny Mikołaja Szydłowieckiego w Szydłowcu (1525)
Podsumowanie
Berrecci odegrał kluczową rolę w polskim renesansie, pozostawiając po sobie liczne dzieła, które do dziś są świadectwem jego talentu i wpływu na architekturę oraz rzeźbę w Polsce.
Bibliografia
Encyklopedia Krakowa, wyd. PWN, 2000.
