Tytuł Barona
Baron to najniższy tytuł szlachecki, który w przypadku kobiet przyjmuje formę baronessy. Tytuł ten występuje w monarchiach europejskich oraz został wprowadzony w Japonii podczas okresu Meiji. W cesarstwie francuskim tytuł barona został przyjęty za czasów Napoleona I.
Specyfika w różnych krajach
- Niemcy: Tytuł barona, znany jako freiherr, był pierwotnie tytułem feudalnym, a później także arystokratycznym. Każdy freiherr był baronem, ale nie każdy baron był freiherr.
- Anglia: Tytuł barona był tożsamy z tytułem lorda, oznaczając pana feudalnego w radzie królewskiej.
Etymologia
Słowo „baron” pochodzi od hiszpańskiego „barón”, które z kolei wywodzi się od frankońskiego „baro”, co oznacza „wojownik” lub „wolny człowiek”.
Baron a inne tytuły
Baron różni się od brytyjskiego tytułu baroneta, który jest dziedzicznym tytułem honorowym, ale nie arystokratycznym. Tytuł barona jest niższy od tytułu hrabiego. Herby baronów charakteryzują się koroną ozdobioną siedmioma pałkami. W Polsce tytuł ten nie był powszechnie stosowany, a pierwotnie odnosił się do wyższych urzędników.
Atrybuty
Korona baronów często zdobiona jest siedmioma perłami. W niektórych krajach, jak Francja czy Włochy, ma formę obręczy oplecionej sznurem pereł.
Baron w Polsce
Tytuł barona był używany w Polsce w kontekście Piastów, lecz nie jako tytuł feudalny. Był to termin kurtuazyjny odnoszący się do rady królewskiej oraz szlachty trzymającej ziemię na prawie rycerskim. W okresie rozbiorów tytuł barona nadawano powszechnie, a prawo do jego otrzymania miała szlachta potrafiąca udowodnić swoje pochodzenie od osób piastujących urzędy ziemskie.
