Baltazar Fontana
Baltazar Fontana, właściwie Baldassarre Fontana (ur. 26 czerwca 1661 w Chiasso, zm. 6 października 1733 tamże), był sztukatoriem pochodzącym z baliwatu Mendrisio, działającym głównie w Małopolsce i na Morawach.
Życiorys
Pochodził z rodziny szlacheckiej, z której wywodziło się wielu artystów. W 1689 roku poślubił Marię Elżbietę Gilardoni, z którą miał czwórkę dzieci. Jego działalność artystyczna rozpoczęła się od zleceń biskupa ołomunieckiego, dla którego wykonał dekorację zamku w Kromieryżu. Fontana pracował głównie na Morawach i w Polsce, gdzie w 1693 roku podpisał umowę na ozdobienie kaplicy Morsztynów w Wieliczce, a następnie przystąpił do prac w kościele św. Anny w Krakowie, które trwały do 1703 roku.
Jego najwybitniejsze dzieło, kościół św. Anny, powstało pod kierunkiem ks. Sebastiana Piskorskiego, a projekty wykonawcze dostarczył Jerzy Szymonowicz. Fontana miał świadomość znaczenia tej pracy, dlatego zainwestował w jej konserwację.
Charakterystyka twórczości
Rzeźby Fontany, inspirowane sztuką rzymską, przede wszystkim kręgu Berniniego, miały znaczący wpływ na rozwój sztuki barokowej w Małopolsce, stając się wzorem dla wielu późniejszych artystów.
Dzieła
Dzieła pewne
- Hohenaschau: dekoracja trzech sal, 1683/1688
- Kromieryż: dekoracja zamku biskupiego, 1690-1695
- Wieliczka: dekoracja kaplicy Morsztynów, fragmentarycznie zachowana
- Kraków: kościół św. Anny, 1695-1703
- Święta Góra: dekoracja kościoła, 1722-1731
- Welehrad: dekoracja kościoła Cystersów, 1724-1730
Dzieła przypisywane
- Kraków, kościół Karmelitów Bosych, płaskorzeźba „Zwiastowanie”
- Kraków, kaplica św. Jacka, nagrobek św. Jacka
Przypisy
Niektóre przypisania dzieł Fontanie są nieuzasadnione i wynikają z błędnych założeń. Wiele z tych dzieł powstało po śmierci artysty lub w czasie, gdy przebywał w innym kraju, co podważa ich atrybucję.
Bibliografia
- S. Pagaczewski, Geneza i charakterystyka sztuki Baltazara Fontany, „Rocznik Krakowski”, 1938.
- M. Karpowicz, Baltazar Fontana, Warszawa 1994.