Bałkańska Liga Językowa
Bałkańska liga językowa, znana również jako liga bałkańska, to grupa języków, które, mimo że nie są ze sobą bezpośrednio spokrewnione, wykształciły wspólne cechy w wyniku konwergencji. Wśród językoznawców nie ma jednomyślności co do liczby języków wchodzących w skład tej ligi.
Języki wchodzące w skład ligi bałkańskiej
Najczęściej uznawane języki to:
- albański
- bułgarski
- rumuński
Język nowogrecki oraz południowo-wschodnie dialekty języka serbskiego również bywają zaliczane, chociaż nie bez pewnych kontrowersji. Język macedoński wzbudza szczególne dyskusje; niektórzy językoznawcy traktują go jako dialekt bułgarskiego, podczas gdy inni podkreślają jego znaczenie w kontekście ligi bałkańskiej.
Języki zewnętrzne
Język turecki, mimo swojej obecności na Bałkanach, nie jest uznawany za bałkański, podobnie jak serbski, bośniacki czy chorwacki. Niemniej, jego wpływ na języki bałkańskie jest znaczny. Czasami do ligi bałkańskiej zalicza się także:
- język romski (bałkański)
- gagauski
- arumuński
- ladino
Języki paleobałkańskie
Do ligi języków bałkańskich włączane są także tzw. języki paleobałkańskie, którymi posługiwano się w przeszłości. Należą do nich:
- dacki
- dalmatyński
- frygijski
- iliryjski
- tracki
Charakterystyczne cechy
Języki ligi bałkańskiej charakteryzują się pewnymi wspólnymi cechami, w tym:
- analityczność – zanik deklinacji
- zanik bezokolicznika
- rodzajnik postpozycyjny (z wyjątkiem języka nowogreckiego)
- tworzenie czasu przyszłego za pomocą czasownika posiłkowego „chcieć”
- liczne zapożyczenia leksykalne z języka greckiego i tureckiego
