Auł jako podstawowa jednostka społeczna
Auł to fundamentalna jednostka społeczna, która od tysiącleci funkcjonuje na terenie Wielkiego Stepu. Zwykle składa się z 20 do 100 pasterzy żyjących z rodzinami, które tworzą bliskie więzi. Wspólnie zarządzają stadem bydła, owiec i koni, a indywidualną własnością są zazwyczaj jurty oraz ich wyposażenie.
Struktura aułu
Auł zazwyczaj tworzy kolonię jurt otoczoną pastwiskami. Wspólne stado liczy od 500 do 2500 zwierząt. Utrzymywana jest stała proporcja zwierząt do ludzi, wynosząca średnio:
- 5-6 krów
- 15-20 owiec
- 2-3 konie
Współcześni pasterze w Kirgistanie, Mongolii i północnych Chinach nadal stosują te same proporcje.
Zarządzanie aułem
Auł stanowi niezbędną formę organizacji życia pasterzy, ponieważ pojedyncza rodzina nie jest w stanie przetrwać. Gdy liczba pasterzy przekracza 100, auł dzieli się na mniejsze jednostki dla lepszej administracji. Zarządzany jest przez głowę rodu, zazwyczaj najbardziej doświadczonego pasterza.
Mobilność i walka o pastwiska
Auł nie pozostaje w jednym miejscu zbyt długo; przemieszcza się w miarę eksploatacji pastwisk. Kluczowe dla przetrwania jest zdobycie pastwisk, co w przeszłości często wiązało się z konfliktami z innymi aułami, zwłaszcza w okresach suszy. Dlatego pasterze byli szkoleni w posługiwaniu się łukiem i bronią białą od najmłodszych lat.
Współczesne zmiany
Chociaż tradycja ta przetrwała, obecnie rzadziej dochodzi do większych potyczek między aułami, ponieważ nadmiarowa ludność ma możliwość migracji do miast. Auł, jako forma życia, wciąż jednak odgrywa istotną rolę w społecznościach pasterskich.
