Tytuł Augustus w Rzymie
Tytuł Augustus został nadany Gajuszowi Oktawianowi przez rzymski senat 16 stycznia 27 roku p.n.e. Młody wódz, który stał się praktycznie jedynowładcą imperium rzymskiego, przyjął go jako swój przydomek, przyjmując pełne imię: Imperator Caesar Divi Filius Augustus.
Znaczenie tytułu
Słowo „Augustus” oznacza mniej więcej „wyniesiony dzięki boskiej mocy” lub „pełen boskiej mocy”. Używane było wcześniej w kontekście inauguracji, co miało związek z odczytywaniem wróżb przez augurow. Oktawian, jednak, nie uznawał tytułu jako oficjalnej nazwy swojego urzędu, preferując tytuł princeps senatus, honorowy tytuł senatora, który miał prawo rozpoczynać obrady senatu.
Strategia Oktawiana
Oktawian świadomie unikał militarnego tytułu dux, który nosił podczas wojen domowych, oraz tytułu rex, kojarzącego się z władzą królewską, znienawidzoną w republikańskim Rzymie. Pragnął być postrzegany jako odnowiciel republiki, przynoszący pokój.
Przyjęcie tytułu przez następnych cesarzy
Jego następcy kontynuowali tę strategię, nazywając się princeps i określając swoją władzę jako principatus. Pierwszy okres istnienia cesarstwa, w którym panowali, nazywamy pryncypatem. Z czasem tytuły przyjmowane przez cesarzy ewoluowały w pełnoprawne tytuły monarsze.
Tytuł w czasach tetrarchii
Przydomek Augustus był używany przez kolejnych cesarzy, a w czasach tetrarchii przez dwóch najważniejszych władców spośród czterech współrządzących imperium. Po abdykacji Dioklecjana w 305 roku, w roku 310, tytuł ten nosiło jednocześnie aż pięciu cesarzy.
Grecki odpowiednik
Greckim odpowiednikiem tytułu Augustus jest Sebastos.
