Ásatrú
Ásatrú to nurt rodzimowierstwa germańskiego oparty na mitologii nordyckiej, reprezentowanej przez dwie dynastie bogów: Asów i Vanów. Stanowi próbę rekonstrukcji wierzeń dominujących w Europie Północnej przed przyjęciem chrześcijaństwa i jest klasyfikowane jako neopogańska religia.
Etymologia
Nazwa Ásatrú pochodzi z języka islandzkiego i jest złożeniem dwóch słów: „Ása” (Asów) oraz „trú” (wiara lub prawda). W staronordyckim nie istniało jednak słowo oznaczające religię, a „trú” odnosiło się bardziej do prawdy i lojalności.
Pradawna religia
Wiedza na temat pradawnych wierzeń jest fragmentaryczna i często sprzeczna. Kluczowymi źródłami są dzieła literatury islandzkiej, takie jak Edda, oraz badania folkloru i archeologii. Istnieją również porównania z innymi przedchrześcijańskimi systemami religijnymi, co wzbogaca naszą wiedzę na ten temat.
Współczesne wierzenia
Współcześni wyznawcy Ásatrú dążą do rekonstrukcji starych wierzeń, co stało się popularne w XIX wieku, a ruchy zorganizowane zaczęły pojawiać się w XX wieku. W 1973 roku Ásatrú zostało uznane przez rząd Islandii za oficjalną religię, co przyczyniło się do jej rozwoju w Kanadzie oraz Stanach Zjednoczonych. Obecnie wyznawcy Ásatrú istnieją na całym świecie, z największymi skupiskami w Europie Zachodniej i Skandynawii.
Główne cechy
- Politeizm: Cześć oddawana wielu bogom, boginiom, duchom i przodkom.
- Rekonstrukcjonizm: Odtwarzanie obyczajów i kultów dawnych wierzeń.
- Relacja z naturą: Wyznawcy czują się częścią natury, dążąc do życia w zgodzie z jej prawami.
- Brak centralnej władzy: Ruchy są zorganizowane demokratycznie, inspirowane pragermańskimi zgromadzeniami.
Wierzenia Ásatrú nie opierają się na dogmatach, lecz na ogólnych zasadach, takich jak odwaga, honor, wolność oraz lojalność wobec klanu.
Dziewięć szlachetnych cnót
- Odwaga
- Prawda
- Honor
- Wierność
- Samodyscyplina
- Gościnność
- Pracowitość
- Samozaufanie
- Wytrwałość
Ryt Odyński
W niektórych wariantach Ásatrú wyróżnia się również inne zasady moralne, takie jak siła, radość, męstwo oraz pokrewieństwo. Celem tych cnót jest promowanie wartości etycznych w codziennym życiu wyznawców.
