Artur Śliwiński
Artur Śliwiński (17 sierpnia 1877 – 16 stycznia 1953) był polskim historykiem, publicystą, politykiem oraz premierem Polski w 1922 roku. W latach 1935–1939 pełnił funkcję senatora II RP. Był także wolnomularzem.
Życiorys
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej w Ruszkach. Ukończył gimnazjum w Warszawie i studiował w Akademii Handlowej w Lipsku. W 1902 roku wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) i angażował się w działalność lewicowych czasopism. W 1905 roku ożenił się z Leokadią Czarnecką.
W czasie I wojny światowej był bliskim współpracownikiem Józefa Piłsudskiego, uczestnicząc w tworzeniu Zjednoczenia Organizacji Niepodległościowych oraz Polskiej Organizacji Narodowej. W 1917 roku został sekretarzem Tymczasowej Rady Stanu oraz prezesem Stronnictwa Niezawisłości Narodowej.
Po wojnie, w latach 1918–1922, pełnił funkcję wiceprezydenta Warszawy, a następnie został premierem Polski. Po dymisji w 1922 roku pracował jako dyrektor Teatrów Miejskich w Warszawie oraz Polskiego Banku Komunalnego. W latach 1935–1939 zasiadał w Senacie.
Podczas II wojny światowej był członkiem Komitetu Obywatelskiego w Warszawie i jednym z zakładników wskazanych przez Niemców po kapitulacji miasta. Po wojnie zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
Życie prywatne
Artur Śliwiński miał dwie córki z żoną Leokadią.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1924)
- Złoty Wawrzyn Akademicki (1935)
Archiwalia
Materiały dotyczące Artura Śliwińskiego znajdują się w Archiwum PAN w Warszawie.
Podsumowanie
Artur Śliwiński był znaczącą postacią w historii Polski, zarówno w sferze politycznej, jak i społecznej, a jego wkład w procesy niepodległościowe oraz działalność publiczną pozostaje istotnym elementem polskiej historii.
