Artur Olech
Artur Olech (22 czerwca 1940, Lwów – 13 sierpnia 2010, Wrocław) był polskim bokserem oraz dwukrotnym wicemistrzem olimpijskim. W trakcie swojej kariery związany był z Milicją Obywatelską oraz później z policją.
Kariera sportowa
Olech rywalizował w kategoriach muszej i koguciej, z największymi osiągnięciami w wadze muszej. Uczestniczył w dwóch igrzyskach olimpijskich:
- Tokio 1964 – srebrny medal
- Meksyk 1968 – srebrny medal
W finale igrzysk w Tokio przegrał z Włochem Fernando Atzori, który później zdobył tytuł zawodowego mistrza Europy. Olech zdobył również brązowy medal na mistrzostwach Europy w Bukareszcie w 1969 roku.
W Polsce był czterokrotnym mistrzem kraju (1962, 1963, 1965, 1966) oraz wicemistrzem (1964), przegrywając w finale z bratem bliźniakiem Zbigniewem. W swojej karierze stoczył 315 walk, z których wygrał 303.
Życie po karierze
Olech przez większość kariery sportowej reprezentował klub Gwardia Wrocław. Po zakończeniu kariery jako bokser, pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego. Ukończył pedagogikę na Uniwersytecie Wrocławskim.
W trakcie stanu wojennego, 31 sierpnia 1982 roku, był zaangażowany w rozpędzanie demonstracji zorganizowanej przez NSZZ „Solidarność”. Według relacji, miał być odpowiedzialny za zastrzelenie Kazimierza Michalczyka, jednak śledztwo w tej sprawie zostało umorzone po jego śmierci.
Podsumowanie
Artur Olech pozostaje w pamięci jako utalentowany bokser, który odniósł sukcesy na międzynarodowej arenie sportowej. Jego życie zawodowe obejmowało zarówno sport, jak i służbę w Milicji Obywatelskiej, co czyni go postacią kontrowersyjną w historii Polski.
Bibliografia
- 50 lat wrocławskiego sportu – 1945 – 1995, Marek Ordyłowski, Zbigniew Schwarzer, Leonard Szymański
