Art déco – Styl w Sztuce
Art déco to styl w sztuce, architekturze, grafice i aranżacji wnętrz, który dominował w latach 1919–1939. Nazwa pochodzi od francuskiego słowa „art” (sztuka) i „décoratif” (dekoracyjny), co w kontekście polskim odnosi się do urządzania wnętrz.
Pochodzenie i Charakterystyka
Art déco był odpowiedzią na secesję (art nouveau) i wyrazem sprzeciwu wobec braku dyscypliny przestrzennej typowego dla tego wcześniejszego stylu. Wprowadzał nowoczesne podejście do projektowania, uwzględniając funkcjonalność i wpływ przedmiotów na otoczenie. Styl ten łączył w sobie dążenie do perfekcji wykonania oraz nowoczesne formy, co sprawiało, że był on dostępny jedynie dla wąskiego grona klientów.
Cechy Stylu
- Zgeometryzowane formy inspirowane klasycyzmem.
- Poszukiwanie piękna w funkcji przedmiotów użytkowych.
- Jasna i żywa kolorystyka, nawiązująca do fowizmu.
Popularność i Wpływ
Szczyt popularności art déco przypadł na lata 20. XX wieku, a Międzynarodowa Wystawa Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925 roku była kluczowym wydarzeniem, prezentującym dzieła charakterystyczne dla tego stylu. W latach 30. art déco zaczęło ustępować miejsca stylowi Bauhaus, który zyskał na znaczeniu jako nowoczesna szkoła projektowania i sztuk pięknych. Mimo to, do dziś tworzone są dzieła nawiązujące do art déco.
Podsumowanie
Art déco pozostaje istotnym nurtem w historii sztuki, łączącym tradycję z nowoczesnością, a jego wpływ widoczny jest także we współczesnym wzornictwie.
