Arminianizm: Definicja i Geneza
Arminianizm to zarówno tendencja teologiczna w kalwinizmie, jak i ruch religijny protestancki, który powstał na przełomie XVI i XVII wieku. Jego początki związane są z osobą Jakuba Harmenzsa, znanego również jako Arminiusa, który sprzeciwiał się kalwińskiej koncepcji predestynacji.
Kluczowe Zasady Arminianizmu
Arminiusz podkreślał, że zbawienie jest darem oferowanym przez Boga każdemu człowiekowi. Według niego, to sam człowiek, posiadający wolną wolę, decyduje o swoim losie wiecznym. Ta idea stała się fundamentem arminianizmu i wywołała intensywną polemikę, szczególnie po śmierci Arminiusa w 1609 roku.
Pięć Artykułów Remonstrancji
Arminianie opracowali zestaw tez, znanych jako Pięć Artykułów Remonstrancji, które koncentrowały się na zagadnieniach ludzkiej wolności i zbawienia. Główne punkty tych artykułów obejmowały:
- Wolną wolę człowieka w kwestii zbawienia.
- Uniwersalne zbawienie, dostępne dla wszystkich.
- Bożą łaskę, która umożliwia zbawienie.
- Możliwość utraty zbawienia przez człowieka.
- Bożą suwerenność w zbawieniu.
Reakcje na Arminianizm
Kontynentalny kalwinizm w większości odrzucił poglądy arminianizmu podczas Synodu w Dordrechcie (1618–1619), jednak ustalenia synodu nie były wiążące dla wszystkich kościołów reformowanych. W anglosaskim kalwinizmie arminianizm został potępiony w westminsterskim wyznaniu wiary, które do dziś jest akceptowane przez konserwatywne kościoły reformowane.
Znani Przedstawiciele
Jednym z wybitnych przedstawicieli arminianizmu był prawnik Hugo Grocjusz, który odegrał istotną rolę w rozwoju tego ruchu.
