Armia „Poznań”
Armia „Poznań” była operacyjnym związkiem Wojska Polskiego, istniejącym od 23 marca do 21 września 1939 roku. Dowodzona przez gen. dyw. Tadeusza Kutrzebę, uczestniczyła w kampanii wrześniowej, składając się z czterech dywizji piechoty oraz brygad kawalerii. Jej głównym zadaniem była obrona Wielkopolski oraz wsparcie dla Armii „Pomorze” i Armii „Łódź”. Szczególnie znaczącą rolę odegrała w bitwie nad Bzurą.
Utworzenie i przygotowania wojenne
Armia „Poznań” została utworzona 23 marca 1939 roku, aby zabezpieczyć obronę Wielkopolski. Jej zadania obejmowały:
- Osłona skrzydeł Armii „Łódź” i „Pomorze”.
- Utrzymanie pozycji obronnych na kierunku Frankfurt-Poznań.
- Ostateczna pozycja obronna w rejonie Bydgoszczy oraz jezior Żnin i Gopło.
W sierpniu 1939 roku sformowano sztab Grupy Operacyjnej „Koło” dla koordynacji działań taktycznych.
Działania bojowe
W dniach 1-2 września miały miejsce drobne starcia na odcinku Armii „Poznań”, a 2 września wydano polecenie przygotowania jednostek do odwrotu na zasadniczą pozycję obronną.
Struktura organizacyjna
Armia „Poznań” składała się z:
- 14., 17., 25. i 26. Dywizji Piechoty
- Wielkopolskiej i Podolskiej Brygady Kawalerii
- Poznańskiej i Kaliskiej Brygady Obrony Narodowej
- Artylerii (m.in. 7 pułk artylerii ciężkiej)
- Saperów oraz jednostek wsparcia (np. lotnictwo, łączność).
W sumie armia liczyła: 55 batalionów piechoty, 19 szwadronów kawalerii, 256 dział, 78 czołgów oraz 56 samolotów.
Dowództwo
Na czoło Armii „Poznań” stał gen. dyw. Tadeusz Kutrzeba, wspierany przez zespół oficerów, w tym:
- Oficer do zleceń: ppłk dypl. Adam Lewicki
- Dowódca artylerii: płk Michał Jancewicz
- Szef sztabu: ppłk dypl. Stanisław Lityński
Uwagi
Armia „Poznań” była kluczowym elementem polskiej obrony w 1939 roku, wykazując się znacznie w trudnych warunkach wojennych.
