Armand de Périgord
Armand de Périgord (1178–1244) był szesnastym wielkim mistrzem zakonu templariuszy, sprawującym władzę od około 1232 do 1244 lub 1247 roku.
Życiorys
Armand pochodził z hrabiowskiej rodziny Périgord. W latach 1205–1232 pełnił funkcję preceptora Akwitanii, Sycylii i Kalabrii. Jego kadencja na stanowisku wielkiego mistrza była czasem znaczących działań w Ziemi Świętej.
Osiągnięcia
- Odbudowa zamku Safita, kluczowej warowni chrześcijańskiej.
- Polityka sojuszu z sułtanem Damaszku As-Salihem Isma’ilem przeciwko sułtanowi Egiptu As-Salihowi Ajjubowi.
- Wpływ na sytuację polityczną w Ziemi Świętej, obok patriarchy Jerozolimy i wielkiego mistrza joannitów.
Śmierć
Armand zginął prawdopodobnie w bitwie pod Harbijją koło Gazy, razem z 300 rycerzami-templariuszami. Istnieje także możliwość, że został schwytany i zmarł w niewoli.
