Secesja w Niemczech
Secesja, znana w Niemczech jako Jugendstil, to styl architektoniczny, który osiągnął szczyt popularności w latach 1895–1904. Na jego rozwój wpłynęły m.in. brytyjski ruch Arts and Crafts oraz działalność belgijskiego architekta Henry’ego van der Velde, który pracował w Niemczech.
Po 1904 roku wielu twórców związanych z secesją zaczęło postrzegać ten styl jako powierzchowny, co doprowadziło do zwrotu ku architekturze funkcjonalnej. Ostatecznym zakończeniem epoki secesyjnej były dyskusje na zjeździe Werkbundu w Kolonii w 1914 roku.
Wybrane przykłady secesji w Niemczech
- Dom towarowy Wertheim w Berlinie, Alfred Messel, 1896 (zniszczony)
- Dom Langego w Tybindze, Bernhard Pankok, 1901
- Kolonia artystyczna i pawilony wystawowe na Mathildenhöhe w Darmstadt, Joseph Maria Olbrich, Peter Behrens i inni, 1901
- Domy Huesgena i Breuckera w Traben-Trarbach, Bruno Möhring, 1904–1905
- Kaplica i krematorium na Pragfriedhof w Stuttgarcie, 1905–1907
- Łaźnie Sprudelhof z pijalnią wód Trinkkuranlage w Bad Nauheim, 1905–1912
- Teatr Miejski w Chociebużu, Bernhard Sehring, 1907–1908
- Willa Hohenhof w Hagen, Henry van de Velde, 1907–1908
Główni przedstawiciele secesji w Niemczech
- Peter Behrens
- August Endell
- Alfred Grenander
- Hermann Muthesius
- Joseph Maria Olbrich
- Bernhard Pankok
Podsumowanie
Secesja w Niemczech, jako część szerokiego ruchu artystycznego, miała znaczący wpływ na architekturę i design w przełomie XIX i XX wieku. Choć styl ten szybko stracił na popularności, jego dziedzictwo pozostaje widoczne w wielu ważnych budowlach i dziełach sztuki.
