Architektura 4-bitowa

Architektura 4-bitowa

Architektura 4-bitowa to typ architektury komputera, w której dane, adresy i inne informacje są przechowywane w maksymalnie 4 bitach pamięci. Oznacza to, że każdy odczyt lub zapis do pamięci operacyjnej oraz wewnętrzne transfery procesora odbywają się w czterobitowych porcji danych.

W architekturze 4-bitowej przestrzeń adresowa jest ograniczona do 16 adresów, co wpływa na jej zastosowania. Procesor Intel 4004, który był pierwszym komercyjnie dostępnym procesorem na pojedynczym układzie scalonym, miał architekturę 4-bitową oraz 12-bitową przestrzeń adresową. Obsługiwał on również 8- i 16-bitowe rozkazy, stosując architekturę harwardzką.

Zastosowania architektury 4-bitowej

Architektura 4-bitowa jest szczególnie wykorzystywana w:

• Kalkulatorach – gdzie podstawową jednostką danych jest cyfra dziesiętna reprezentowana w 4 bitach.
• Prostych mikrokontrolerach, które wymagają niskiej mocy obliczeniowej i pamięci.

Pierwsze układy o architekturze 4-bitowej, takie jak mikroprocesor Intel 4004 oraz mikrokontroler Texas Instruments TMS1000, powstały z myślą o kalkulatorach.

Architektura 4-bitowa stanowi ważny krok w rozwoju komputerów, zwłaszcza w kontekście prostych urządzeń oraz systemów o ograniczonych zasobach.