Ararat

Góra Ararat

Góra Ararat to wulkaniczny masyw położony w Wyżynie Armeńskiej, w Turcji, 32 km od granicy z Armenią i 16 km od Iranu. Składa się z dwóch szczytów: Wielkiego Araratu (5137 m n.p.m.) oraz Małego Araratu (3896 m n.p.m.). Na obu szczytach znajdują się lodowce, a ich wysokość znacznie przewyższa otaczające równiny.

Nazwa

Nazwa góry prawdopodobnie pochodzi od Ary, bożka z epoki brązu, symbolizującego śmierć i odrodzenie. Zmiany na stokach Araratu, od „martwej” zimy do „żywej” wiosny, mogą być inspiracją dla tej nazwy.

Historia

Okolice góry zostały zasiedlone przez ludność turecką i kurdyjską po ludobójstwie Ormian w 1915 roku. Pierwsze udane wejście na szczyt miało miejsce w 1829 roku, a dokonali go Friedrich Parrot i Chaczatur Abowian. Józef Chodźko był pierwszym Polakiem, który zdobył Ararat w 1850 roku, a Julia Młokosiewicz, w 1889 roku, była pierwszą kobietą na szczycie. Trzecie polskie wejście miało miejsce w 1967 roku.

Turystyka

Góra Ararat znajduje się w strefie zmilitaryzowanej, co utrudnia turystykę. Wejście na szczyt wymaga zezwolenia i jest możliwe jedynie w zorganizowanej grupie.

W kulturze

Ararat jest ważnym symbolem Armenii i często pojawia się w literaturze oraz sztuce tego kraju. W Biblii utożsamiana jest z miejscem, gdzie spoczęła Arka Noego po Potopie. Mimo że leży na terytorium Turcji, Góra Ararat ma szczególne znaczenie w świadomości Ormian, będąc widoczna z ich stolicy, Erywania.

Podsumowanie

• Masyw wulkaniczny w Turcji, 5137 m n.p.m.
• Nazwa związana z bożkiem Ary z epoki brązu.
• Pierwsze wejście w 1829 roku; pierwszy Polak w 1850 roku.
• Turystyka utrudniona przez strefę zmilitaryzowaną.
• Symbol Armenii, obecny w literaturze i sztuce.