Antropometria
Antropometria to metoda badawcza w antropologii fizycznej, polegająca na pomiarach porównawczych ludzkiego ciała. Obejmuje ona różnorodne pomiary, takie jak długości kości (osteometria), objętość i proporcje czaszki (kraniometria), a także proporcje ciała, masa ciała oraz inne cechy fizyczne. Do tych pomiarów używa się specjalistycznych przyrządów antropometrycznych.
Zastosowanie
Antropometria znalazła zastosowanie w różnych dziedzinach, w tym:
- Kryminalistyka: Po 25. roku życia kształt i rozmiar szkieletu nie ulegają istotnym zmianom, co pozwala na identyfikację tożsamości ciała lub szczątków.
- Historia: W czasie II wojny światowej była nadużywana przez pseudonaukowców nazistowskich w celach selekcyjnych.
- Przemysł: Wyniki badań antropometrycznych są wykorzystywane do ustalania rozmiarów ubrań, obuwia oraz mebli, takich jak ławki szkolne.
Celem antropometrii jest dostarczenie obiektywnych i precyzyjnych danych, a jej metody statystyczne wspierają analizę wyników.
System Bertillona
Alphonse Bertillon opracował system pomiarów oparty na 11 wymiarach ciała, w tym:
- Wzrost
- Długość ciała od lewego ramienia do prawego środkowego palca
- Długość torsu, mierzona w pozycji siedzącej
- Długość głowy
- Szerokość głowy
- Długość prawego ucha
- Długość lewej stopy
- Długość lewego środkowego palca
- Długość ręki, od łokcia do środkowego palca
- Szerokość policzków
- Długość lewego małego palca
Obecność w kulturze
Antropometria została również uwieczniona w literaturze, na przykład w wierszu Zbigniewa Herberta pt. Damastes z przydomkiem Prokrustes mówi, który był interpretowany przez Przemysława Gintrowskiego.
