Antonio Canova
Antonio Canova (1 listopada 1757 – 13 października 1822) był włoskim rzeźbiarzem, malarzem i architektem, uznawanym za jednego z głównych przedstawicieli klasycyzmu. Jego dzieła charakteryzują się wpływami sztuki antycznej oraz wyjątkowym sposobem obróbki kamienia.
Życiorys
Canova urodził się w Possagno, w rodzinie kamieniarzy, co pozwoliło mu na wczesne zapoznanie się z rzemiosłem. W wieku 12 lat rozpoczął naukę u Giuseppe Torretto. Jego kariera artystyczna rozwijała się głównie w Rzymie, gdzie zyskał uznanie jako autor grobowców papieży Klemensa XIII i Klemensa XIV oraz wielu portretów.
Na zlecenie Napoleona I stworzył posągi, w tym „Wenus” z 1804 roku, której modelką była Paulina Bonaparte-Borghese. Canova zmarł w Wenecji, a jego serce zostało umieszczone w marmurowej piramidzie w bazylice Santa Maria Gloriosa dei Frari.
Dzieła
Canova stworzył wiele rzeźb inspirowanych mitologią. Do najważniejszych z nich należą:
- Psyche budzona przez pocałunek Kupidyna (1787)
- Trzy Gracje (1813–1816)
- Kupidyn i Psyche (1808)
- Wenus i Adonis (1795–1797)
- Dedal i Ikar
- Perseusz z głową Meduzy (1801, Museo Pio-Clementino)
- Hebe (1816, Forli)
- Wenus i Mars (1815–1822)
W Polsce znajdują się m.in. posąg Henryka Lubomirskiego jako Amora w Łańcucie oraz popiersie Napoleona w Krakowie.
Upamiętnienie
W październiku 2022 roku Europejski Bank Centralny wydał monetę o nominale 2 euro z okazji 200. rocznicy śmierci Canovy. Na rewersie przedstawiono boginię Hebe, a projektantem monety był Antonio Vecchio.
Podsumowanie
Antonio Canova to kluczowa postać w historii sztuki, której dziedzictwo artystyczne wciąż inspiruje i cieszy się uznaniem na całym świecie.
