„`html
Antoni Ponikowski
Antoni Ponikowski (29 maja 1878 – 27 grudnia 1949) był polskim specjalistą w dziedzinie geodezji, politykiem oraz premierem. Pełnił również funkcję rektora Politechniki Warszawskiej oraz był przywódcą Ligi Państwowości Polskiej.
Życiorys
Urodził się w Siedlcach w rodzinie Stanisława i Apolonii Ponikowskich. W 1896 roku ukończył Gimnazjum im. Stanisława Żółkiewskiego, a następnie studiował na Uniwersytecie Warszawskim oraz na Politechnice Warszawskiej, gdzie w 1903 roku uzyskał dyplom inżyniera budowlanego. Ponikowski był także miłośnikiem muzyki, współtworząc w 1899 roku Chór „Pieśń”.
Działalność polityczna
- 1900–1911: członek Ligi Narodowej
- 1916: członek Rady Głównej Opiekuńczej oraz Delegacji do Spraw Kanalizacji i Wodociągów w Warszawie
- 1917–1918: minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego, tymczasowy premier
- 1921–1922: premier w rządzie fachowców
- 1930: wybrany do Sejmu, zrezygnował w 1935 roku
Działalność naukowa
Ponikowski był profesorem miernictwa na Politechnice Warszawskiej, gdzie pełnił funkcję rektora w latach 1921–1922 oraz 1923–1924. Był również prezesem Rady Naczelnej Zjednoczenia Polskich Związków Śpiewaczych oraz Towarzystwa Edukacji Narodowej. W czasie II wojny światowej kontynuował działalność dydaktyczną w tajnych kompletach.
Po wojnie
Po wojnie objął stanowisko p.o. rektora Politechniki Warszawskiej. Zmarł 27 grudnia 1949 roku, a jego imieniem nazwano ulicę w Warszawie. Był żonaty z Karoliną, z którą miał siedmioro dzieci.
Odznaczenia
- Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (1923)
- Krzyż Niepodległości (1931)
„`
